Ziekenhuiszorg

Relatief eenvoudige, veel voorkomende zorg (‘basiszorg’) dient beschikbaar te zijn in een regionaal ziekenhuis, een zelfstandig behandelcentrum of een polikliniek. Bij (hoog)complexe zorg ligt het voor de hand dat dit wordt aangeboden in een gespecialiseerd ziekenhuis voor betere kwaliteit. Andersom zouden topklinische en academische ziekenhuizen zich minder op de basiszorg kunnen richten. Je ontkomt niet altijd aan concentratie van zorg. Het is belangrijk dat zo’n taakverdeling in elke regio goed is geregeld. Ziekenhuizen zouden hierover onderling afspraken moeten maken. De minister van VWS houdt als stelselverantwoordelijke in de gaten of dit gebeurt.

Concreet:

1. Regionale ziekenhuizen hebben een belangrijke en waardevolle functie in ons zorgstelsel. Het is goed dat hier de laatste jaren meer aandacht voor is. Wat de SGP betreft, mogen dergelijke zorginstellingen niet zomaar verdwijnen. Nabijheid van zorg mag de samenleving wat waard zijn. Provinciale en lokale bestuurders en patiëntenorganisaties zouden intensief betrokken moeten zijn bij besluitvorming over de toekomstige inrichting van de medische en acute zorg in hun regio. Door de betrokkenheid van de gemeenschap krijgt de regionale inbedding meer gewicht en kan meer draagvlak ontstaan voor veranderingen in het regionale zorglandschap.
2. Een concrete opgave voor de regio’s is de zoektocht naar een toekomstbestendige inrichting van de acute zorg, die onder druk staat door de vergrijzing, de krapte op de arbeidsmarkt en versnippering in het zorgaanbod. De SGP steunt de komst van integrale spoedposten voor levensbedreigende acute zorg en regionale zorgmeldkamers voor zorg die nietlevensbedreigend is (‘geen spoed, wel zorg’). Het ligt voor de hand dat de spoedpost en meldkamer in de desbetreffende regio nauw met elkaar verbonden zijn. Voor hoogcomplexe of levensbedreigende acute zorg is medische kwaliteit belangrijker dan nabijheid. In deze situaties is spoedeisende hulp in een ziekenhuis geboden. Het is belangrijk dat bij de herinrichting van de acute zorg voortgeborduurd wordt op reeds bestaande regionale samenwerkingsverbanden, zoals huisartsenkringen, zorggroepen en allianties tussen ziekenhuizen.
3. Verpleegkundige topzorg, waarbij alle wijkverpleegkundigen in een regio gebruik kunnen maken van hoogwaardige verpleegkundige ondersteuning en deskundigheid vanuit een topklinisch of academisch ziekenhuis, leidt tot betere én goedkopere zorg thuis. Technologische innovaties kunnen hier aan bijdragen. Dit concept dient landelijk ingevoerd te worden voor patiënten met complexe wonden, stoma’s, obesitas, incontinentie en oncologische zorg.
4. De beschikbaarheidsbijdrage spoedeisende zorg voor ‘gevoelige’ ziekenhuizen moet omhoog, zodat het voortbestaan van dit type zorg niet in gevaar komt. Om te voorkomen dat ziekenhuizen ongecontroleerd en plotseling failliet gaan, dienen er met alle ziekenhuizen bindende afspraken gemaakt te worden waarmee wordt geborgd dat wanneer zorgaanbieder dreigt om te vallen of overgenomen, de zorg voor patiënten niet in gevaar komt. De Nederlandse Zorgautoriteit kan aanbieders verplichten een plan op te stellen met het overhevelen van cruciale zorgtaken. 
5. De beschikbaarheid van ambulancezorg is sommige gemeenten ver onder de maat. Normen voor aanrijtijden van ambulances worden al jaren niet gehaald. Acute zorg moet altijd voor iedereen toegankelijk zijn. De SGP wil dat de regering meer druk uitoefent op Regionale Ambulancevoorzieningen en verzekeraars om de aanrijtijden voor deze gebieden te verbeteren.
6. Soms kan het nodig of fijn zijn om tijdelijk ergens anders te kunnen verblijven, bijvoorbeeld om een ziekenhuisopname te voorkomen of om juist na een opname te kunnen revalideren. In het aanbod van voorzieningen voor een tijdelijk verblijf, zoals revalidatiezorg, respijtzorg, Wlz-crisisbedden, worden echter tekorten ervaren. Ook hierover worden regionale afspraken gemaakt en regionale en bekostiging voor de coördinatie geregeld.
7. Tijdens de coronacrisis ontstond grote druk op de capaciteit van ziekenhuiszorg, zoals de SEH en intensive care. De SGP wil een onderzoek naar de toegankelijkheid en beschikbaarheid van cruciale zorgvoorzieningen om te bezien waar er niet genoeg ‘vet op de botten’ zit om crisissituaties aan te kunnen. 
8. De toegang tot intensieve care moet ook voor ouderen worden  gewaarborgd. Een bot leeftijdscriterium is wat de SGP betreft moreel onhoudbaar en onaanvaardbaar. Ouderen moet zich veilig voelen in de zorg. Tegelijkertijd pleit de SGP ervoor dat er voldoende tijd en ruimte is voor artsen om het gesprek te voeren met een patiënt over de keuzes die gemaakt moeten worden. Onnodige behandelingen en overbehandeling moeten worden voorkomen.