Kiembaanmodificatie

Wetenschappers popelen om Crispr-Cas9, het gericht uitschakelen of toevoegen van genen in/aan het DNA, toe te passen bij mensen. Met deze techniek kan bijvoorbeeld het DNA van geslachtscellen en embryo's aangepast worden (kiembaanmodificatie). Daarmee kun je mogelijk verschillende erfelijke aandoeningen herstellen en voorkomen dat deze aandoeningen aan volgende generaties meegegeven worden. Denk aan de ziekte van Duchenne, een ernstige spierziekte. De SGP is uiterst kritisch. Moeten we een toepassing accepteren die zeker in de onderzoeksfase veel embryo’s zal kosten? Hoe groot is het gevaar dat ouders die bewust niet gekozen hebben voor toepassing van de gentechniek of hun kinderen door de maatschappij niet meer geaccepteerd worden? Is het uitbannen van erfelijke ziekten bij mensen en dieren door te knutselen aan het DNA wel zo een goede doelstelling in het licht van Gods heerschappij? Houden we wel voldoende rekening met het gevaar van het hellende vlak? De praktijk leert dat als regelgeving en politiek een gaatje bieden, dat wetenschap en bedrijfsleven snel de druk opvoeren om dat gaatje groter te maken.

• De risico’s en mogelijk ongewenste gevolgen van kiembaanmodificatie zijn op dit moment niet te overzien. Daarbij komt dat bij onderzoek naar en de toepassing van kiembaanmodificatie embryo’s verloren gaan. Het verbod op kiembaanmodificatie blijft daarom bestaan.