Asiel en migratie

Het huidige asielsysteem is onmenselijk en moet nodig op de schop. Smokkelaars verdienen grof geld, terwijl veel migranten verdrinken bij hun oversteek. De zwaksten blijven vaak achter. De SGP wil daarom investeren in ruimhartige ontwikkelingshulp en menswaardige asielaanvraag en -opvang in de buurt van het land van herkomst. Door middel van het sluiten van migratieovereenkomsten wordt irreguliere migratie en mensensmokkel tegengegaan.

Er mag geen twijfel over zijn: voor mensen die moeten vluchten vanwege hun geloofsovertuiging, geweld of oorlog, moet Nederland (in lijn met onze geschiedenis) een veilige haven zijn. Daarbij moet goed onderscheid worden gemaakt tussen echte vluchtelingen en (arbeids)migranten. Probleem daarbij is dat we verstrikt zitten in internationale en EU-verdragen, met als gevolg dat we als een van de meest dichtbevolkte landen in de wereld nauwelijks ruimte hebben voor een eigen koers. Die verdragen moeten worden herzien, juist om dienstbaar te blijven aan een barmhartig en rechtvaardig asielbeleid. We keren daarbij terug naar het uitgangspunt dat asiel tijdelijk van aard is. Zodra het kan, keren asielzoekers terug.

Zoals gezegd, Nederland is een van de dichtstbevolkte landen. Dat betekent heel eenvoudig dat er grenzen zijn aan de mogelijkheden om nieuwkomers te huisvesten. Daarom is instroombeperking noodzakelijk. De opvangopgave dient op een eerlijke en evenredige manier te worden verdeeld over het land. Gemeenten nemen hiervoor hun verantwoordelijkheid, net zoals zij dat nu al doen bij de huisvesting van statushouders. Er mag geen sprake zijn van dwang bij het plaatsen van een azc. Voor dorpen en gemeenschappen die dat willen, moet het makkelijker worden gemaakt om kleinschalige azc’s te plaatsen.

Concreet:

• Vanwege de draagkracht van de samenleving is een migratiequotum noodzakelijk. Bij asielmigratie gaan we werken met een streefcijfer met bovengrens, voor studie- en arbeidsmigratie van buiten de EU gaan heldere quota gelden.
• In Europees verband gaat Nederland zich inspannen voor een opt-out voor lidstaten op het asieldomein, zodat lidstaten ruimte krijgen om hun eigen asielbeleid vorm te geven.
• Er wordt geïnvesteerd in de organisaties die het asielbeleid uitvoeren, zodat er sprake is van snelle en adequate afhandeling van asielaanvragen en effectieve terugkeer
• Terugkeer van asielzoekers naar het land van herkomst moet mogelijk zijn tot zeven jaar na toekenning van de verblijfsvergunning in plaats van na vijf jaar.
• Misbruik van de nareismogelijkheden wordt tegengegaan door nareis alleen toe te passen voor het kerngezin. Nederlandse voorwaarden voor nareis moeten niet langer soepeler zijn dan in ons omringende landen.
• Er komt een stop op het stapelen van procedures en indienen van kansloze aanvragen, die de asielketen verstoppen.
• Er gaat definitief een streep door de dwangsomregeling voor asielzoekers, waardoor miljoenen uit de staatskas moeten worden uitgekeerd vanwege het niet tijdig beslissen over asielaanvragen.