Partijrede 2022 | Van der Staaij ziet tegenbeweging bij abortus

De heftige reacties op het heropenen van de abortusdiscussie zouden wel eens een laatste stuiptrekking kunnen zijn van een doorgedraaid autonomie-denken. Dat zei SGP-voorman Van der Staaij op het congres van zijn partij in Nieuwegein. Hij reageert daarmee op recente Nederlandse wetten die abortus makkelijker maken en een ‘tegenbeweging’ in andere landen en onder jongeren die ook vraagtekens plaatsen bij de huidige abortuspraktijk.

Van der Staaij: “Er zijn niet alleen heel donkere wolken zichtbaar. Sterker nog: in ‘progressieve’ kringen maakt men zich in toenemende mate zorgen. In andere landen zie je een tegenbeweging opkomen. Ook hier zie je dat jongeren onbevangener naar dit onderwerp kijken en vraagtekens plaatsen bij de abortuspraktijk van nu. Wat zou het mooi zijn als we later zouden kunnen zeggen dat de verruimingen van nu een laatste fanatieke stuiptrekking was van een doorgedraaid autonomie-denken.”

In dat verband merkte Van der Staaij op dat de recente wetswijzigingen waardoor abortus in Nederland makkelijker wordt, leidt tot een grotere afstand van de SGP tot het kabinet-Rutte IV. Hoewel die wetten initiatieven waren uit de Kamer, is het kabinet voluit medeverantwoordelijk, aldus de SGP-voorman, “al was het maar omdat die wetten in de eindfase officieel door het kabinet moeten worden ondertekend.”

Van der Staaij stond ook uitvoerig stil bij de neiging van het kabinet om alle problemen te etiketteren met het woord crisis: coronacrisis, klimaatcrisis, asielcrisis, wooncrisis, stikstofcrisis. Het gevaar daarvan is dat de overheid zich steeds meer macht toe-eigent. “Deze crisisinflatie heeft zijn prijs. Wie alle problemen voorziet van het etiket crisis en alles verwacht van de regering, legt de loper uit voor een sterke centrale overheid uit die steeds drastischer maatregelen neemt. (…) Daarom moeten we kritisch zijn en blijven als het gaat om de inzet van allerhande noodinstrumenten die inbreken op vrijheden van burgers. Of het nu een avondklok is, een noodwet om asielzoekers gedwongen te spreiden of bijzondere bevoegdheden voor de woningbouw. Dwang kan nodig zijn, maar dan alleen voor acute noodsituaties, zoals een overstroming of een vijandelijke aanval.”

_________________________________________________________________________________

Bekijk of lees hieronder de partijrede van Kees van der Staaij

_________________________________________________________________________________ 

Bekijk hier de partijrede van Peter Schalk

_________________________________________________________________________________

Partijrede Kees van der Staaij 

Beste partijgenoten,

Wat een voorrecht om elkaar hier vandaag weer persoonlijk te mogen ontmoeten! Een voorrecht. Twee jaar lang  hadden we alleen online partijdagen. Veel minder dan normaal was het mogelijk het land in te gaan.   

Wat we zo makkelijk als ‘normaal’ ervaarden, is in werkelijkheid niets minder dan onverdiende goedheid van God. Nu we weer daadwerkelijk bijeenkomen, voelen we sterker de lege plaatsen, of het nu door corona is of door een andere ziekte.

Nadat in 2020 ons oud-kamerlid Koos van den Berg is overleden, werden we vorig jaar opgeschrikt door het overlijden van Bas van der Vlies. In een indrukwekkende herdenking in de Kamer klonken opnieuw de drie woorden waarmee hij ooit zelf zijn afscheidsrede had afgesloten:  Soli Deo Gloria. Alleen God de eer, dat is inderdaad de meest kernachtige samenvatting van waar hij voor stond, van het gedachtegoed van de SGP.

Bijna dertig jaar heeft Van der Vlies in de Tweede Kamer met hart en ziel het staatkundig-gereformeerde geluid vertolkt. Bijna 25 jaar lang als fractievoorzitter en politiek leider van de SGP. Het was voor mij een groot voorrecht om 12 jaar lang met Bas van der Vlies op te mogen trekken in ons parlement en veel van hem te mogen leren.

Heel veel heeft hij in woelige tijden voor onze partij betekend. Diep geworteld in de Bijbelse beginselen, maar ook zeer verbonden met u allen en met onze achterban. Zoals hij zelf eens zei: “Ik kan genieten van een goed debat, maar ook van de contacten met – zoals Hans Wiegel het noemde – de mensen in het land.”

Lege plaatsen. Wat grijpt het je aan, des te meer als het zo heel dichtbij komt.  In eigen familiekring stonden we in de achterliggende periode aan het graf van mijn schoonvader, Van Ree. Hij was jarenlang lid van ons partijbestuur. En nog maar een enkele week geleden overleed onverwacht mijn zwager Peter de Rooij, wethouder voor de SGP in Rhenen.

Lege plaatsen. Ongetwijfeld hebben velen van u hun eigen herinneringen en eigen verdriet rond dierbaren die weggevallen zijn. Wat is het Woord toch waar. “Alle vlees is gras en al zijn goedertierenheid als een bloem des velds. Het gras verdort, de bloem valt af; maar het Woord onzes Gods bestaat in der eeuwigheid.” (Jes. 40) Dat geeft vastheid in turbulente tijden. Dat geeft troost in verdriet!

Oorlog en het versterken van de krijgsmacht

Juist in het licht van lege plaatsen dichtbij, besef je eens te meer dat het niet te bevatten is welk immens leed oorlog brengt. Het leed van die duizenden en duizenden lege plekken. De kilte van een explosie die soms tientallen levens tegelijk wegmaait. De moordpartijen en verkrachtingen. Gruwelijk is het. 

Het Oekraïense volk verdient hulp en steun. Hoe je het wendt of keert, de inval van Rusland in Oekraïne is een flagrante schending van het recht, van het vreedzaam naast elkaar leven van staten en volken. Hartverwarmend is hoeveel burgers, kerken, hulporganisaties hun steentje bijdragen om hulp te bieden aan mensen op de vlucht voor oorlog en geweld.

De oorlog brengt tegelijkertijd glashelder aan het licht dat de SGP een punt had toen wij steeds weer aandrongen op het versterken van onze krijgsmacht. Het komt er nu op aan het ijzer te smeden als het heet is. Fractiegenoot Stoffer werkt aan een wetsvoorstel om een steviger inzet en oog voor de lange termijn wettelijk vast te leggen.

Toen de Oekraïense president Zelenski de Tweede Kamer onlangs toesprak, verwees hij naar de Nederlandse strijd uit de zestiende eeuw tegen tirannie en onderdrukking. Hij wees erop dat zijn land nu tegen tirannie vecht.

Ik zal niet de enige zijn geweest die gelijk aan die bekende woorden uit het zesde couplet van ons volkslied, het Wilhelmus, moest denken: “de tirannie verdrijven, die mij mijn hart doorwondt.” In het debat na deze toespraak hebben wij eraan herinnerd dat het woorden zijn uit een geloofsbelijdenis, dat het een gebed is: “Mijn schild ende betrouwen, zijt Gij, o God mijn Heer, op U zo wil ik bouwen, verlaat mij nimmermeer.”

In het licht van zowel de verschrikkelijke oorlog tegen Oekraïne als in het licht van onze Nederlandse geschiedenis beseffen we weer eens temeer dat vrijheid nooit “normaal” is. Dat er steeds weer strijd voor geleverd moet worden en de dreiging van onderdrukking op de loer ligt.

Soms is dat een zichtbare strijd, waar alle schijnwerpers op staan. Maar soms vindt de onderdrukking meer verborgen plaats. Bijvoorbeeld door de eigen overheid. Heel veel vervolgde christenen wereldwijd kunnen er over meespreken. Buitengewoon waardevol was het daarom dat onze Bert-Jan Ruissen in het Europees Parlement onlangs een bijeenkomst belegde over vervolgde christenen in Noord-Korea. Het tegengaan van de tirannie van christenvervolging blijft voor de SGP een speerpunt.

Bijbelse noties over huwelijk en seksualiteit

Geloofsvrijheid gaat overigens over meer dan in kerken samen mogen komen. Het gaat ook om de vrijheid de Bijbelse boodschap te belijden en uit te dragen. Dat staat ook dichter bij huis onder druk. Het onbeschroomd uitkomen voor Bijbelse noties over huwelijk en seksualiteit wekt in seculier Nederland en Europa veel weerstand. Zelfs rechtszaken worden erover gevoerd. Een teken aan de wand.

Met spanning werd uitgezien naar het proces tegen de Finse parlementariër mevrouw Räsänen. En in ons eigen land volgden we met argusogen de afhandeling van de klacht tegen het niet-vervolgen van dominee Kort, predikant in Krimpen aan den IJssel. Gelukkig waren de uitspraken in beide zaken positief voor de geloofsvrijheid. Dat stemt tot dankbaarheid. Maar laten we goed beseffen dat de onderliggende strijd der geesten dóórgaat.

We zien dat ook terug in de zogenaamde zelfidentificatie. Dat gaat over een wetsvoorstel dat het nog makkelijker moet maken om een verandering geregistreerd te krijgen van man naar vrouw of andersom. Die wet maakt de eigen persoonlijke beleving tot de maat van alle dingen. Schaamteloos individualistisch worden zelfs de gevolgen voor eventuele kinderen zonder pardon opzij geschoven. Een initiatiefwet doet er nog een schepje bovenop: wie hierin niet meegaat en er pastoraal of therapeutisch kritische vragen bij stelt, wordt met gevangenisstraf bedreigd.

Nee, we zien er niet aan voorbij welke nood er kan zijn bij mensen die zich niet thuis voelen in hun lichaam. Maar we zullen wel met recht en reden onomwonden protest blijven aantekenen tegen het ondermijnen van de scheppingsorde waarin God in Zijn wijsheid mannen en vrouwen heeft geschapen. 

De wittebroodsweken van het begin dit jaar aangetreden kabinet Rutte-IV vervullen ons op medisch-ethisch gebied met grote zorg. Een week  na het aantreden was het al gelijk raak. Een D66-wet om de vijf dagen bedenktijd bij abortus te schrappen, kreeg een ruime meerderheid. Kort daarna werd er ook een wet aangenomen die het makkelijker maakt om aan een abortuspil te komen. Ook al gaat het om initiatiefvoorstellen, het kabinet is als medewetgever voluit medeverantwoordelijk, al was het maar omdat die wetten in de eindfase officieel door het kabinet moeten worden ondertekend.

Je zou er moedeloos van worden. Toch zijn er niet alleen donkere wolken zichtbaar. Sterker nog: in ‘progressieve’ kringen maakt men zich in toenemende mate zorgen. In andere landen zie je een tegenbeweging opkomen. Ook hier zie je dat jongeren onbevangener naar dit onderwerp kijken en vraagtekens plaatsen bij de abortuspraktijk van nu. Wat zou het mooi zijn als we later zouden kunnen zeggen dat de verruimingen van nu een laatste fanatieke stuiptrekking was van een doorgedraaid autonomie-denken. 

Wie zegt dat abortus een mensenrecht is, zet de wereld op zijn kop. De SGP zal zich luid en duidelijk blijven inzetten voor een betere bescherming van kwetsbaar ongeboren leven. Dat doen we vanuit de vaste overtuiging dat het gaat om door God gegeven kostbaar leven. Dat moeten we beschermen en koesteren. Natuurlijk moeten we vrouwen in nood met raad en daad terzijde staan, maar we mogen onze ogen er niet voor sluiten dat het bij abortus altijd gaat om twee levens, dat van een moeder en van een ongeboren kind.

Kabinet-Rutte IV

Het zal duidelijk zijn dat dit soort ontwikkelingen een grotere afstand tot het kabinet-Rutte IV scheppen. De SGP blijft zichzelf en zal niet met de botte bijl de strijd om de kiezersgunst zoeken.

Zo willen we ook alle voorstellen van het kabinet oprecht op hun eigen merites beoordelen en steun geven aan de broodnodige inzet op versterking van de veiligheid, politie en justitie. Kritisch willen we ook de vinger aan de pols houden als het gaat om financieel degelijkheid. Natuurlijk, iedereen begrijpt dat er redenen voor extra uitgaven kunnen zijn. Maar al die goede redenen bij elkaar opgeteld, leiden wel tot een gigantische schuldenberg. Gratis geld bestaat niet. Laat de rekening niet naar onze kinderen en kleinkinderen gaan.

Inflatie en gezinnen 

Die prijs moet nu al te veel worden betaald door de gezinnen. Wij willen de komende tijd extra gaan volgen wat het effect van zowel inflatie als de belastingdruk is op gezinnen, die moeite hebben met rondkomen. Dat zijn juist die gezinnen die te veel verdienen om van allerlei toeslagen te kunnen profiteren, en te weinig geld binnenkrijgen om de eindjes goed aan elkaar te kunnen knopen.  

Waar we op blijven hameren, is daarnaast oog voor de regio, voor het landelijk gebied. Nederland is meer dan steden in de randstad. Dat betekent ook heel concreet dat er meer prioriteit gegeven moet worden aan de bereikbaarheid van de regio, zowel wegen als openbaar vervoer. Waarom is bijvoorbeeld zo’n Westerscheldetunnel nog steeds niet tolvrij?

Kritisch tegengeluid

Een kritisch tegengeluid is hard nodig tegen de steeds verdergaande drang om alles vanuit Den Haag aan te sturen. Het valt ons op dat er tegenwoordig steeds sneller over een crisis wordt gesproken bij allerlei onderwerpen: coronacrisis, klimaatcrisis, asielcrisis, wooncrisis, stikstofcrisis. Deze crisisinflatie heeft zijn prijs. Wie alle problemen voorziet van het etiket crisis en alles verwacht van de regering, legt de loper uit voor een sterke centrale overheid die steeds drastischer maatregelen neemt. Wij pleiten principieel voor meer bescheidenheid. Meer ruimte voor de burgers en de samenleving zelf. En ook voor gemeenten, provincies en waterschappen.

Daarom zullen we kritisch moeten zijn en blijven als het gaat om de inzet van allerhande noodinstrumenten die inbreken op vrijheden van burgers. Of het nu een avondklok is, een noodwet om asielzoekers gedwongen te spreiden of bijzondere bevoegdheden voor de woningbouw. Dwang kan nodig zijn, maar dan alleen voor acute noodsituaties, zoals een overstroming of een vijandelijke aanval. Laat Den Haag gemeenten helpen door procedurele hindernissen voor woningbouw uit de weg te ruimen, in plaats van de indruk te wekken dat alle problemen opgelost worden als gemeentebestuurders maar achter de broek worden gezeten.

Onder crisisdruk dreigt alles vloeibaar te worden, dat is de les die we geleerd hebben. We zagen het in de coronatijd. De vaccinatiedrang werd scherper. Zelfs een vaccinatieplicht werd bespreekbaar gemaakt. De grens van de gewetensvrijheid moet scherp bewaakt worden. Daarom zeggen wij ‘nee’ tegen vaccinatiedrang en –dwang. Daarom waren wij blij met de meerderheid voor onze motie om de omstreden 2G-wet in te trekken.

Vertrouwen van de burger

Het vertrouwen van de burger in de overheid wordt niet versterkt door steeds drastischer maatregelen. De peiling van de dag mag niet het richtsnoer zijn voor wat een overheid wel of niet kan maken. Beter is een doordachte opvatting over de taak van de overheid en het waken voor overspannen verwachtingen van wat een overheid vermag.  Met open oog voor de weerbarstige praktijk van alledag waar onze gezinnen, ondernemers, boeren en vissers tegenaanlopen. Wetten moeten recht doen aan wat redelijk en billijk is. Dát schept vertrouwen.

Dat geldt voor alle bestuurslagen. In de gesprekken met burgers tijdens de campagne voor de gemeenteraad viel mij nog weer op hoe juist ook de zogenaamde kleine dingen er zeer toe kunnen doen. Of je inderdaad snel duidelijkheid hebt over je vergunningaanvraag. Of je wordt teruggebeld als dat beloofd is. Of gewoon even langs komt om echt te snappen waar het om gaat. Dát doet echt wat.

Gemeenteraadsverkiezingen

De fraaie verkiezingsuitslag bij de gemeenteraadsverkiezingen voor onze partij is een mooie opsteker. In het besef dat zo de Heere het huis niet bouwt, ons gezwoeg tevergeefs is, past ons eerst en vooral dankbaarheid tegenover de Heere God.

Op veel plaatsen heerste vooraf al een positief gevoel, maar vaak was er niet alleen verheugend zetelbehoud, maar kwam er een zetel of zelfs 2 of 3 tegelijk bij. Heel mooi  is ook dat op plaatsen waar geen SGP-er in de raad zat en eerdere pogingen mislukten, er nu wél een voet aan de grond is gekomen en een zetel is gewonnen: Maasdriel, Voorst en Wierden.  Goed om te onthouden. Volhouden loont!

Wat is er actief en creatief campagne gevoerd op talloze plaatsen. Hulde daarvoor! Het is nu zaak dit enthousiasme vast te houden en verder te brengen met het oog op de verkiezingen voor de staten en waterschappen, en in het verlengde daarvan de Eerste Kamer.

Van harte wens ik al onze vertegenwoordigers Gods zegen toe in de nieuwe raadsperiode. En wijsheid in het proces van collegevorming. Door het hele land zien we een beeld dat de SGP bereid en in staat is ook bestuurlijke verantwoordelijkheid te dragen waar dit geloofwaardig kan. Mooi dat hierdoor ook verrassende nieuwe mogelijkheden zijn ontstaan om aan het college deel te nemen, zoals in Apeldoorn.

100 jaar SGP fractie

Dit jaar precies honderd jaar geleden mocht de SGP voor het eerst in de Tweede Kamer vertegenwoordigd zijn. Op 26 juli werd ds. Kersten als eerste SGP’er in de Tweede Kamer beëdigd. Wie had dat ooit kunnen denken. In een speciale uitgave van De Banier hopen we daar aandacht aan te besteden. Een mijlpaal.  

Maar nee, laten we ons niet op onze partijleeftijd beroemen. Ook onze partij is als gras. Ook wij zijn allen zondaren, mensen met schuld en tekort. Maar één ding staat vast en daar mogen we ons steeds weer op verlaten, van generatie tot generatie. Zijn Woord blijft bestaan. De goedertierenheid van de Heere is van eeuwigheid tot eeuwigheid over degenen die Hem vrezen. Hun geeft Hij moed en krachten, die hopend op Hém wachten.