Partijrede 2013

Wat zal het Catshuisoverleg opleveren?
Die vraag hield ons een jaar geleden bezig.
Intussen zijn de bordjes ingrijpend verhangen.

Er kwam geen Catshuisakkoord.
De PVV maakte een eind aan het kabinet.

We moesten opnieuw naar de stembus.
Voor de SGP pakte dat goed uit.
We zijn blij dat God het gaf, dat velen opnieuw hun stem aan de SGP toevertrouwden.
Dankbaar dat opvallend veel nieuwe kiezers, voor het eerst voor de SGP kozen, meer dan 30.000 mensen

Groot was de vreugde dat een derde zetel werkelijkheid werd.
We mochten Bisschop in onze fractie verwelkomen.
Met zijn onderwijswortels en ervaring in raad en staten, is hij een zeer welkome versterking.

Ook bij herindelingsverkiezingen boekte de SGP opmerkelijke winsten.
In Molenwaard en Goeree-Overflakkee werden we zelfs de grootste.
Dat gebeurt niet elke dag.
Zo’n uitslag maakt ons overigens nog niet enthousiast over kabinetsplannen voor grootschalige herindelingen. Schaalvergroting als panacee voor alle kwalen heeft ons nooit kunnen overtuigen.
Geen Haags harnas voor gemeentegrootte.
Goed bestuur, zo dicht mogelijk bij de burger - daar moet het om gaan.

Ook daarom zijn wij kritisch op de Europese ontwikkelingen. Natuurlijk moet er stevig samengewerkt blijven worden met de buren in Europa.
Maar degenen die nog altijd pleiten voor een superstaat, zijn kennelijk blijven steken in een Europese hogesnelheidstrein waar de vaart allang uit is.
Het blijven bouwen aan Europese torens leidt alleen maar tot Babylonische spraakverwarring.
Dat is ook wat onze Europarlementariër Belder met klem uitdraagt.
Brussel moet slanker. Alternatieven voor de Euro moeten in beeld blijven. Geen Europese belastingen of Europees gemorrel aan onze pensioenpotten.

klassieke boodschap met nieuw elan
Als een partij stemmen verliest, is dat vaak reden om diep na te denken wat er mis ging.
Maar ook bij stemmenwinst is het goed de vraag te stellen, wat we daarvan kunnen leren.
Steeds weer merken wij dat onze kiezers zeer hechten aan een helder geluid, een bijbels getuigenis.
Duidelijk maken waar je voor staat.
Beklemtonen dat het voor ons allemaal goed is als we luisteren naar de boodschap van Gods Woord, naar Zijn geboden en ordeningen.
Opkomen voor de bescherming van het kwetsbare leven, al vanaf het prille begin van nieuw leven.
Voor het klassieke huwelijk en de versterking van het natuurlijke gezin.
Voor Israël, het land van de Bijbel – tegenover het gif van haat en vijandschap dat Israel telkens weer treft, stellen we er een eer in, een vriend van Israël te zijn.
Voor een economie die van ontwikkeling weet, maar ook van ophouden met het oog op behoud van de schepping en van de zondagsrust.
Kortom: met nieuw elan voor een heldere klassieke christelijke boodschap staan, ook als dat chagrijn van de tijdgeest oplevert.
Daar komt het op aan.

Onze kiezers waarderen het daarnaast als we zichtbaar en merkbaar een steentje kunnen bijdragen aan een goed bestuur van ons land. 
Mogelijkheden benutten om een christelijke moraal in wetgeving te behouden.
In het politiek handwerk laten zien dat we met goede plannen komen voor gezonde overheidsfinanciën, voor een kleinere overheid, voor een sterkere economie.
Maar ook uitdrukkelijk oog houden voor de kwetsbaren, voor mensen die tussen wal en schip dreigen te vallen.
Dat is waar ook de SGP-bestuurders en de volksvertegenwoordigers met overtuiging voor staan. Daarin weten we ons gevoed en gesteund door u allen.

Toen de achterbank van Rutte-I uit het zicht was verdwenen, leek het er even op dat oude tijden terugkeerden.
Een brug tussen PvdA en VVD leek voldoende voor een ouderwets meerderheidskabinet dat alles heeft dichtgetimmerd.
Het liep anders.
Het kabinet beseft nu dat een breder draagvlak nodig is.
De coalitie mist een geestverwante meerderheid in de Eerste Kamer.
De inhoud van het regeerakkoord heeft andere partijen dan PvdA en VVD niet kunnen verleiden tot spontane omhelzing.
Een breed draagvlak is bovendien ook nodig om meer zekerheid aan burgers te bieden, om te voorkomen dat wat vandaag besloten wordt, morgen weer gewijzigd wordt.

Van alle plannen voor hervormingen en bezuinigingen zal daarom alleen wat terecht komen als oppositiepartijen bereid zijn steun te leveren.
Deze crisistijd doet ook een appel op iedereen om zich constructief op te stellen.
Politieke spelletjes en platte profilering zijn nooit sterk.
Maar oppositie met de sloophamer is al helemaal niet wijs in een tijd waarin honderden mensen hun baan kwijtraken, in recordaantallen bedrijven failliet gaan, en veel mensen de crisismaatregelen heel pijnlijk in hun portemonnee voelen.

Dat de SGP er principieel voor kiest om zich in beginsel tegenover elk kabinet constructief op te stellen, is geen geheim.
De laatste jaren bieden de politieke verhoudingen meer kansen dan in de tijden van dichtgemetselde regeerakkoorden. 
Ook in deze nieuwe kabinetsperiode is dat al gebleken, toen wij meewerkten aan het woonakkoord.
Het bood ons onverwacht de kans om politieke wensen werkelijkheid te zien worden, zoals meer ruimte voor startersleningen, een broodnodige impuls aan de bouw door een BTW-verlaging en de scherpe kantjes van de huurverhogingen eraf halen. 

hervormen met beleid
Opnieuw staat een grote uitdaging voor de deur. Om te voorkomen dat het begrotingstekort verder oploopt, zijn bovenop het regeerakkoord nieuwe maatregelen nodig. Er gaapt een gat van meer dan twintig miljard tussen inkomsten en uitgaven.
Wij onderkennen die noodzaak voor maatregelen en zijn bereid mee te denken.
Maar niet tot elke prijs.

De SGP zal bijzonder alert zijn op de effecten van de maatregelen voor gezinnen.
In het bijzonder gezinnen die helemaal of grotendeels van één inkomen moeten rondkomen hebben in de loop van de tijd al veel moeten inleveren.
Bijzondere aandacht is ook op zijn plaats voor mensen die te kampen hebben met enorme zorgkosten. Daarbij letten wij uitdrukkelijk ook op de gevolgen van stelselwijzigingen voor de positie van gemoedsbezwaarden tegen verzekeringen. Oog hebben wij ook voor degenen die nu aangewezen zijn op de nabestaandenwet.

We zullen er op steeds op moeten letten dat tempo en omvang van de bezuinigingen verantwoord zijn. Dat geldt ook voor de WW-aanpassingen.
Niet dralen, maar ook niet doorslaan.

De overheid doet steeds meer een beroep op de samenredzaamheid van burgers.
Die richting steunen wij.
Het biedt ook kansen aan kerken en maatschappelijke initiatieven.
Maar we zien er niet aan voorbij dat bij de uitbouw van de verzorgingsstaat de sociale netwerken ernstig verzwakt zijn.
Een terugtredende overheid is alleen geloofwaardig als tegelijkertijd ook mantelzorgers en vrijwilligers ondersteund worden.
Hier is nog veel te doen.
Veel mantelzorgers zijn nu al overbelast.
Die knelpunten moeten worden aangepakt.

Belastingverhogingen en lastenverzwaringen zijn de verkeerde weg naar betere overheidsfinanciën. De overheid moet allereerst en allermeest snijden in de eigen uitgaven. Slim bezuinigen is beter voor economische opbloei dan lastenverhoging.
Die mogelijkheden zijn nog niet uitgeput.
Een voorbeeld: op het terrein van kinderopvang vinden wij nog steeds dat de overheid onnodige verantwoordelijkheid naar zich toetrekt. Bedrijven en gezinnen kunnen dat prima zelf aan.
Bezuinigingen op de kinderopvang leiden ertoe dat betaalde opvang wordt omgezet in informele opvang.
Dat betekent dus juist een impuls aan sociale verbanden.
Een prima bezuinigingspost.

Snoeien in de overheidsuitgaven moet hand in hand gaan met het stimuleren van economische bedrijvigheid.
De bouw, middenstanders, boeren en tuinders kijken uit naar echte aanpak van regeldruk en meer ruimte voor ondernemen.
Ook tijdelijke versnelde procedures voor bouwen zou uitkomst kunnen bieden.
Mogelijk biedt een nieuwe crisiswet uitkomst, die met verkorte procedures en soepele voorwaarden een flinke stimulans geeft aan kleinere projecten rond huizen en bedrijven: een nieuwe stal of loods, een aanbouw aan de woning om makkelijker te kunnen zorgen voor een oude vader of moeder.
Het kabinet en de coalitiefracties beklemtonen dat alles bespreekbaar is, dat de plannen die gemaakt zijn niet in beton zijn gegoten.
Die uitgestoken hand is in richting van de SGP alleen geloofwaardig als niet tegelijkertijd op immaterieel gebied een ramkoers wordt gevolgd.  
Regeren gaat over meer dan geld alleen.
Hoe gaat het verder met de vrijheid van onderwijs?
Hoe gaat het met het medisch-ethisch beleid?
Welke bescherming van de zondagsrust blijft er over?  
Het zal niemand verrassen dat wij ons niet thuisvoelen op de achterbank van een paars voertuig dat vol gas in libertijnse richting rijdt.
Verstandig beleid en wijze terughoudendheid  op gevoelige terreinen bevorderen  daarentegen  onze constructieve welwillendheid 

Het zou goed zijn  als in de huidige politieke verhoudingen  de partijen waarmee de SGP de meeste verwantschap heeft de krachten weten te bundelen. Concreet zijn dat  ChristenUnie en  CDA.
Bij belangrijke deelonderwerpen van het kabinetsbeleid, zoals bij de hervorming van de langdurige zorg, zou het goed zijn als juist deze partijen met elkaar een lijn zouden kunnen trekken. Dat kan bijvoorbeeld helpen voor het behoud van de keuzevrijheid voor identiteitsgebonden zorg.
Een gezamenlijke constructieve opstelling van CDA, ChristenUnie en SGP doet recht aan de verantwoordelijkheid die de crisis van nu op ieders schouders legt, en draagt bij aan het  tegengaan van een verdere verpaarsing van het beleid. De luxe van de zijlijn kan geen verantwoordelijke partij zich in crisistijd veroorloven.

Politiek in crisistijd is niet eenvoudig.
Belangrijk is dat er voor ingrijpende veranderingen ook maatschappelijk draagvlak is.
Dat beeld is niet rooskleurig.
De broekriem aantrekken vindt niemand leuk.
Velen willen zich niet graag laten gezeggen, maar willen tegelijk graag met gezag geleid worden.
Er is veel onzekerheid over de toekomst, bezorgdheid over het uitblijven van economisch herstel, en onvrede over pijnlijke maatregelen.
Dat is een explosief mengsel.
Des te meer is het van belang dat het overheidsbeleid zo snel mogelijk zo veel mogelijk duidelijkheid biedt.
Groeiend cynisme moet tegengegaan worden, niet aangewakkerd.

samenbinding
De opdracht in deze tijd is de samenbinding, de eenheid te zoeken, ouderen niet tegenover jongeren uit te spelen, armeren niet tegenover rijkeren.
Het Oranjehuis heeft sinds lang een samenbindende rol in ons land.
In april Deo Volente zal de plechtige inhuldiging plaatsvinden van Koning Willem-Alexander.
We zijn Koningin Beatrix veel dank verschuldigd voor haar jarenlange toewijding en plichtsbesef, waardoor zij veel respect en waardering heeft geoogst.
Wij wensen haar, maar ook de nieuwe Koning en Koningin en hun gezin, Gods rijke zegen. Bij haar inhuldigingsrede in 1980 sprak de nieuwe Koningin dat zij niet uit eigen kracht begon aan de taak die haar toegedacht was. “Mijn allerdiepste wortels”, zo sprak zij, “liggen in ons volkslied: "Mijn schild ende betrouwen zijt Gij O God, mijn Heer!"
Het zou een zegen voor  overheden en voor burgers zijn als wij die woorden die óók in de grote hal van de Tweede Kamer zichbaar zijn, uit ons hart mogen meezingen.

Bij de kabinetsformatie van 2010 had ik het bijzondere voorrecht om de Koningin van advies te dienen.
Bij die gelegenheid heb ik namens de SGP-fractie aangegeven dat Nederland naar onze diepste overtuiging het meest gediend is met een regerinsgbeleid dat beantwoordt aan de oproep uit het Wilhelmus: "Tot God wilt u begeven, Zijn heilzaam Woord neemt aan!" Onrustig is het in onze sameleving, totdat het rust vindt in God.

Die oproep uit ons nationale volkslied spoort helemaal met die bekende tekst van de wijze prediker: “Vrees God en houd Zijn geboden, want dit betaamt allen mensen.”
Niet voor niets staat juist die tekst op de herinneringssteen die in ons nieuwe partijbureau in Rotterdam is ingemetseld.

De gebondenheid aan het Woord van God is wat ons binnen de partij verbindt.
Er is steeds weer wijsheid van boven nodig, om in een veranderende wereld te onderscheiden waar het onopgeefbare bijbelse principe eindigt, en onze feilbare vertaalslag naar de omstandigheden van vandaag begint.
Als wij de ander daarbij uitnemender achten dan onszelf, komt het zeker goed.
Laten we vanuit die grondslag en in onderling vertrouwen elkaar ook vanmiddag eensgezind vasthouden, als er lastige knopen doorgehakt moeten worden.

Lastige vragen en netelige kwesties zullen blijven.
Wij leven niet alleen in een gebroken werkelijkheid, maar ook in een seculariserende samenleving temidden van een snel veranderende wereld.

Wanneer wij wat verder om ons heen kijken, moeten we eerlijk vaststellen dat wij nog altijd veel vrijheden genieten, waarvan anderen alleen maar dromen kunnen.
In Noord-Korea zuchten christenen in strafkampen.
In de Arabische wereld vragen veel christenen zich met angst en beven af welke vrijheid hen nog gegund wordt.
In Afrikaanse landen, zoals Mali, proberen zelfbewuste jihadisten hun slag te slaan en rukt de radicale Islam op.
Opkomen voor geloofsvervolgden wereldwijd is en blijft voor ons een aangelegen speerpunt.
Eerder deze week stelden wij de minister van Buitenlandse Zaken nog vragen over de precaire positie van christenen in Pakistan.

Partijgenoten. Een turbulent jaar ligt achter ons.
De toekomst is voor ons verborgen.

Maar een ding mogen we wel weten.
De bijbelse boodschap van de SGP is het steeds weer waard om met nieuw elan te worden uitgedragen. In raden en staten, in het nationale parlement, in het Europese parlement.
Heel goed dat er ook plannen worden gemaakt om in plaatsen waar de SGP nu niet in de gemeenteraad zit, zoals in Harderwijk en in Bunschoten-Spakenburg, mee te gaan doen bij de  gemeenteraadsverkiezingen  van volgend jaar D.V.

De boodschap van de SGP is helder.
Het heilzame recht van God te brengen in de chaos van de zonde.
De vrede van de staat te zoeken.
Dat is de opdracht.
In zijn vrede zullen wij vrede hebben.
Dat is het perspectief.

Christelijke politiek heeft toekomst, omdat het Koninkrijk van God toekomst heeft.
Wie door het oprechte het geloof burger van dat Koninkrijk is, hoeft niet te vrezen voor de toekomst, hoe moeilijk het ook kan zijn.
Want Hij die op de troon zit, Hij die de Alfa en de Omega is, maakt alle dingen nieuw.