“Toen onze kinderen geboren werden, hadden wij recht op geboorte- en zwangerschapsverlof. Toen mijn man opeens overleed, was er geen verlof. Alleen, in een zwart gat. Ons leven stond op zijn kop. We moesten leren leven zonder mijn man en hun vader. De kinderen vroegen meer dan ooit aandacht en steun van mij, terwijl ik zelf ook veel verdriet had. Er moest ontzettend veel geregeld worden.

"Zo kan een rouwend gezin weer enigszins opkrabbelen."

Een flexibel inzetbaar rouwverlof had mij lucht en ruimte gegeven. Bittere noodzaak dat dit wettelijke gat wordt opgevuld. Zo kan een rouwend gezin weer enigszins opkrabbelen en mee gaan doen in de maatschappij.”

Marleen Oostendorp-Lancee verloor op 37-jarige leeftijd haar man en bleef met een tweeling van vijf en een baby van negen weken achter.