Staatssecretaris Teeven (VVD) heeft het mis

ROTTERDAM – Volgens de Pakistaanse asielzoeker Adnan heeft staatssecretaris Teeven het mis. Christenen in Pakistan vormen wel degelijk een risicogroep: “Vrijheid van godsdienst staat onder sterke druk in Pakistan, hoewel deze officieel is vastgelegd in de wet. Moslims die huizen van christenen aanvallen, worden met rust gelaten. Kritiek vanuit het Westen deert Pakistan niet. De situatie voor christenen is de laatste tijd aanmerkelijk slechter geworden.”

Asielzoeker Adnan doet zijn verhaal in het zomernummer van Zicht, het tijdschrift dat wordt uitgegeven door het Wetenschappelijk Instituut voor de SGP. Aan interviewer Klaas van der Zwaag vertelt Adnan dat hij bijna drie jaar geleden zijn land ontvluchtte, omdat zijn naam, samen met andere bekende christenen, voorkwam in politierapporten. Moslims die betrokken waren bij aanvallen in de stad Gojra, zo’n vier jaar geleden, zetten de politie onder druk om die namen op te nemen in hun rapporten.

Adnan: “Voor christenen is Pakistan nooit veilig”

“Voor Pakistaanse moslims is een christen een ‘nobody’. Vergelijk hun positie maar met die van de kastelozen, de paria’s in India. Omdat wij christen zijn, worden we niet als Pakistani gezien en bejegend.”

Je weet nooit of je veilig bent of niet, zegt Adnan. “Het ene moment is er niets aan de hand, maar het volgende moment kan er opeens een actie van moslims losbarsten. En een paar dagen later is alles weer normaal, alsof er niets gebeurd is. Je weet nooit wanneer het volgende incident zich aandient. Daarom zeg ik dat Pakistan nooit veilig is voor christenen.”

Het aanzicht van de vervolgde kerk is sterk gewijzigd

Edwin Baelde, directeur van Stichting De Ondergrondse Kerk, schrijft dat de aanblik van de vervolgde kerk is veranderd. Onder de communistische regimes in de jaren 1950-1990 zaten christenen vaak lang gevangen onder moeilijke omstandigheden of moesten zij jarenlange dwangarbeid verrichten in strafkampen. “Tegenwoordig worden we opgeschrikt door berichten over aanslagen op kerken en het vermoorden van christenen. Schokkende beelden daarvan bereiken ons in korte tijd via moderne communicatiemiddelen.” Was het in de jaren voor 1990 vaak moeilijk om communistische landen in te reizen en christenen daar te bezoeken, tegenwoordig kunnen we soms vrij gemakkelijk naar islamistische landen reizen, waar het christenen bijzonder moeilijk wordt gemaakt, zoals bijvoorbeeld het noorden van Nigeria.

Baelde (SDOK): “Christenen hebben geen rechten, wel een roeping”

Baelde bepleit dat christenen op een andere manier moeten opkomen voor hun rechten. “We moeten niet alleen rechten claimen, maar vooral laten horen en laten zien wat ons drijft en Wie ons drijft. Als ik de Bijbel lees, kan ik niet anders dan constateren dat vervolging onlosmakelijk verbonden is met het volgen van Christus. … Vervolging is een werkelijkheid, verbonden aan de verspreiding van het Evangelie door de wereld. Politieke inzet voor vervolgde christenen zal daarom altijd in het kader moeten staan van de wetenschap dat we als christenen ten diepste geen rechten, maar een roeping hebben. ”

Drie keuzes: bekering, belasting betalen of de dood

Hoe komt het dat andersdenkenden in islamitische landen in toenemende mate worden onderdrukt? Over deze vraag schrijft Alice Leenman-Schreuder (stagiaire WI-SGP) een bijdrage. Zij wijst erop dat sinds de jaren 1970 een islamitische Heropleving op gang is gekomen die de ‘oplossing’ van allerlei problemen niet in Westerse ideeën zoekt, maar in de islam wil vinden. Eerst in de culturele sfeer, daarna ook in sociale en politieke sferen. “Deze Heropleving binnen de islamitische wereld leidt tot steeds meer botsingen tussen moslims en niet-moslims. Oecumene wordt verworpen, waardoor de vijandigheid tegen christendom en jodendom wordt gevoed.” … “Voor christenen en joden bestaan er eenvoudigweg drie keuzes: bekering tot islam, onderwerping aan de islamitische overheid door het betalen van de belasting en het ontvangen van een status van tweederangs burger, of de dood.”

“Nederlandse regering onderschat dreiging radicale islam”

“Ook al bestaan er gematigde moslims, een gematigde islam bestaat niet. Bij het streven naar een universele islam is er geen ruimte voor andersgelovigen”,  zo stelt Alice Leenman-Schreuder. “De bedreiging die er van de politieke islam uitgaat, wordt door de Nederlandse regering sterk onderbelicht. Een verantwoordelijke overheid mag haar ogen niet sluiten voor de strijd die de islam voert om de wereld aan Allah te onderwerpen.”

Bundeling kennis en krachten nodig

Leonora Grandia deed onderzoek naar de roeping van de kerk ten aanzien van verdrukte christenen. Zij constateerde bij de reformatorische kerken in Nederland een gebrek aan beleidvorming en coördinatie. In een interview met redacteur Jan Mark ten Hove bepleit zij een meer betrokken opstelling: “Zoals er in de kerken beleid is rondom zending, zo zou er ook een duidelijk beeld moeten zijn van wat de opdracht ten aanzien van verdrukte christenen behelst. … Zorg dat er aandacht komt voor deze opdracht via kerkelijke bladen en jeugdorganisaties. Pak je tablet en type een brief, als kerkenraad of persoonlijk. Geef een gift voor de Syrische christenen.” Leonora Grandia vindt niet dat kerken hiervoor aan eigen organisatievorming moeten doen. “Ik denk dat het beter is om bestaande initiatieven te bundelen en met elkaar het gesprek aan te gaan, als kerken en met organisaties. Hartelijk meeleven met lijdende christenen, in gebed, woord en daad is een Bijbelse opdracht. De christelijke politieke partijen, organisaties die zich bezighouden met christenvervolging en de kerken zouden hun kennis en krachten zoveel mogelijk moeten bundelen.”