Trouw en (echt)scheiding

Sterke huwelijken en relaties zijn het bindmiddel van de samenleving. Als een huwelijk of relatie daarentegen stukbreekt en ontbonden wordt, geeft dat veel verdriet en spanningen voor alle betrokkenen. Het betekent niet alleen dat een plechtige belofte teniet gedaan wordt. Ook voor kinderen is de pijnlijke consequentie dat zij vaak tegen hun wil moeten kiezen tussen vader of
moeder. Te gemakkelijk uit elkaar gaan is in veel gevallen niet een oplossing, maar vooral een bron van extra ellende, schade en verdriet. De problematiek van huiselijk geweld en vechtscheidingen spreekt boekdelen. De samenleving zou er alleen al daarom bij gebaat zijn als zij actiever de verwachting uitspreekt dat gehuwden en partners proberen bij elkaar te blijven en hun relatie te
verbeteren.

Uit onderzoek van wetenschappers en ervaringen van hulpverleners en leraren blijkt overduidelijk dat kinderen uit gebroken gezinnen vaak op achterstand staan. Helaas steken we als samenleving nog te vaak onze kop in het zand voor deze ongemakkelijke waarheid. Sterker nog, reclame voor vreemdgaan gaat vaak ongehinderd door!

Concreet:

1. De Rijksoverheid dient te faciliteren dat gemeenten loketten openen die ouders ondersteunen bij het redden van hun relatie in plaats van loketten die een (echt)scheiding faciliteren.
2. De regering moet met landelijke organisaties als de Kinderombudsman en het Nederlands Jeugdinstituut (NJi) samenwerken in campagnes om de voordelen en gezondheidswinst van stabiele relaties onder de aandacht te brengen. Daarbij hoort ook dat mannen en vrouwen zich bewust worden van de ellende die het gevolg is van vreemdgaan en echtscheiding.
3. Gemeenten moeten gestimuleerd en ondersteund worden om gebruik te maken van de juridische mogelijkheden om reclames voor vreemdgaan en ander verraderlijk gedrag te weren uit de publieke ruimte.
4. Zolang gemeenten te weinig programma’s voor vroegtijdige hulp en begeleiding bij huwelijksproblemen aanbieden, wil de SGP de kosten van relatieondersteuning in het basispakket van de zorgverzekering opnemen.
5. Flitsscheidingen waarbij een huwelijk makkelijk ontbonden kan worden door een ambtenaar van de burgerlijke stand, miskennen de waarde van het huwelijk en doen geen recht aan de complexe werkelijkheid, zelfs als er geen (minderjarige) kinderen zijn.
6. Kinderen moeten vanwege hun kwetsbare positie bij een scheiding voor de behartiging van hun belangen een onafhankelijke, professionele begeleider toegewezen krijgen.
7. Het ouderschapsplan moet in het belang van het kind beter gehandhaafd worden.
8. De rechter dient actief gebruik te maken van de mogelijkheid om bij schrijnende situaties de nieuwe alimentatietermijn van vijf jaar te verlengen. De alimentatieverplichtingen moeten effectief worden gehandhaafd. De rekening van een echtscheiding mag niet zomaar op de samenleving worden afgewenteld.
9. Om bewustwording te stimuleren is meer onderzoek nodig naar de maatschappelijke kosten van echtscheiding.