Overheidsfinanciën

In goede jaren moeten we sparen voor magere jaren. Tekorten op de begroting moeten voorkomen worden, overschotten moeten zo veel mogelijk ingezet worden om de staatsschuld te verlagen.

De staat moet vooral geen onnodig zware lasten op zich nemen. Integendeel. Willen we de staatsuitgaven kunnen beteugelen, dan hebben we een kleine(re), daadkrachtige overheid nodig die haar grenzen kent en zich richt op haar kerntaken. Minder regels, minder subsidies, minder bemoeienis. Als dat lukt, kan de financiële ruimte die overblijft gebruikt worden om de belastingdruk te verminderen.

• Juist in magere jaren, zoals we die nu meemaken, is begrotingsdiscipline nodig. Dat betekent concreet: de staatsschuld niet laten oplopen en de staatsschuld weer laten dalen.
• De begroting moet toekomstbestendiger worden gemaakt, met daarbij bijzondere aandacht voor oplopende zorgkosten, de uitgaven aan sociale zekerheid en de inzet van fondsen.
• De houdbaarheid van de overheidsfinanciën staat er niet goed voor. De verwachting is dat de kosten op de lange termijn uitstijgen boven de inkomsten. Dat komt bijvoorbeeld door oplopende zorgkosten en de vergrijzing, maar ook door het beleid van de afgelopen jaren. Het is van belang dat we dit zogenoemde houdbaarheidstekort laten omslaan naar een houdbaarheidsoverschot. Zodat we de rekening van nu niet bij de werkenden van later leggen.
• De regering moet zich richten op kerntaken en efficiënt werken. Concreet betekent dit: snoeien in het woud van regels, minder subsidies en minder overheidsbemoeienis.
• Het is niet meer dan logisch dat het belastinggeld op een doelmatige en doeltreffende manier ingezet wordt, zodat overheidsbeleid niet alleen financieel degelijk, maar ook financieel rechtmatig is.