Vluchtelingen

Met twee woorden spreken

Vluchtelingen. Geen week gaat er momenteel voorbij, of we hebben er in de Tweede Kamer wel een debat over. Dat is begrijpelijk, want het is een onderwerp dat iedereen heftig beroert. Heel veel mensen zijn op drift. De uitzichtloze burgeroorlog in Syrië heeft een ware exodus op gang gebracht. Vluchtelingenkampen in Jordanië, Libanon en Turkije zitten overvol. Mensensmokkelaars spelen daar gewetenloos op in.

Open of dicht?

Wat te doen? Veel politici doen alsof er maar twee smaken zijn. Aan de ene kant degenen die roepen: "Welkom in Nederland. We kunnen de vele duizenden asielzoekers prima aan en al die mensen passen hier prima!” Aan de andere kant wordt er geroepen: "Geen enkele vluchteling het land in. We kunnen het geld beter aan ons eigen volk besteden."
Eerlijk gezegd voel ik me in beide kampen niet thuis. Ze doen geen recht aan de gebrokenheid van de wereld waarin wij leven.
De eerste benadering, die van alle deuren wagenwijd open, klinkt op het eerste gezicht sympathiek. Maar tegelijk moet je eerlijk vaststellen dat die veel te weinig oog heeft voor de gevolgen op de langere termijn. Grootscheepse immigratie van mensen uit heel andere culturen levert veel integratieproblemen op. Het is geen verrijking, maar een bedreiging, zeker als de islam in ons land nog meer voet aan de grond krijgt. De gevaren van radicaal-islamitische opvattingen wordt stelselmatig onderschat.
Dan maar vervallen in het andere uiterste? “Alle deuren op slot?” Nee, dat doet geen recht aan de enorme nood die er is. Namelijk de bittere werkelijkheid dat er oorlogen worden uitgevochten aan de randen van Europa. Het zou onbarmhartig zijn de deur voor iedereen te sluiten. Dat geldt temeer tegenover degenen die juist naar Europa komen omdat zij vanwege hun christelijk geloof worden vervolgd.

Hulp bieden en grenzen stellen

Tegen deze achtergrond zal de SGP met twee woorden moeten blijven spreken. Enerzijds voor zolang het nodig is veiligheid en hulp bieden aan degenen die op de vlucht zijn voor geweld en voor wie in de eigen regio geen fatsoenlijke opvang (meer) beschikbaar is. Anderzijds is het nodig ‘nee’ te zeggen tegen economische vluchtelingen en te beseffen dat een land als Nederland, maar ook Europa als geheel, niet aan iedereen die een betere toekomst zoekt, ruimte kan bieden. Daarom is meer en betere opvang in de regio zelf hard nodig.
Gezaghebbend optreden is trouwens hard nodig tegen degenen die onze gastvrijheid misbruiken. Het is toch wel bijzonder schrijnend als christenen in ónze asielzoekerscentra worden bedreigd door jihadisten voor wie ze juist op de vlucht zijn. Wie geweld gebruikt of anderen intimideert, verspeelt daarmee z’n recht op asiel.
Makkelijke oplossingen zijn er niet bij zo’n immens probleem, maar er is wél een goede richting. Die goede richting wordt gewezen door het kompas van het Woord van God. Zo alleen varen we tussen de klippen van onbarmhartigheid en gevaarlijke naïviteit door.

Kees van der Staaij