Teleurstellend

Zaterdag jl kwam het onverwachte bericht: de Catshuisonderhandelingen zijn kort voor de eindstreep misgelopen. Een heel pakket aan maatregelen was in onderhandelingen van zeven weken tot stand gebracht. De PVV leek op het laatste moment toch terug te deinzen voor impopulaire maatregelen.

Crisispakket

De gevolgen zijn ernstig. Bij de economische crisis komt nu een politieke crisis.
Zoals het er nu naar uitziet, komen er snel na de zomer verkiezingen. Daar zijn wij niet blij mee. Niet omdat wij een hekel hebben aan verkiezingscampagnes. Integendeel, met vreugde en overtuiging zullen we als SGP de verkiezingsstrijd aangaan!
De ervaring leert echter dat er in de aanloop naar de verkiezingen, en in de formatieperiode die op verkiezingen volgt heel veel zaken stil blijven liggen.
Dat kunnen we juist in deze crisistijd helemaal niet hebben.
Het is daarom te hopen dat zoveel mogelijk partijen in de Kamer hun verantwoordelijkheid verstaan en bereid zijn mee te werken aan de totstandkoming aan een pakket aan overtuigende crisismaatregelen die het begrotingstekort voor 2013 al aanpakt. Dan zou de schade nog wat beperkt kunnen worden.

Gepolst

Juist vanuit dat besef van verantwoordelijkheid hebben wij ons ook in de afgelopen periode constructief opgesteld. Het is ruim bekend geworden dat de onderhandelaars ons in de slotfase gepolst hebben over de stand van de onderhandelingen. Dat gebeurde nadat wij hadden aangegeven dat wij grote moeite hadden met een miljardenbezuiniging op ontwikkelingssamenwerking, waarover in de media werd bericht. In een tweetal gesprekken met de onderhandelaars hebben wij bepleit dat die bezuiniging aanmerkelijk lager zou uitpakken, slechts van tijdelijke aard zou zijn, en zo ingevuld dat mensen in nood ontzien worden. Daarnaast hebben wij ons ook ingezet voor halvering van de bezuiniging op passend onderwijs. Positief in het pakket dat voorlag, vonden wij bijvoorbeeld ook dat de gezinsregelingen zoveel mogelijk ontzien waren. Wij hadden geen handtekening gegeven voor dit pakket, maar wel aangegeven dat er geen punten in zaten waardoor wij onze welwillende houding tegenover dit kabinet zouden moeten laten varen. Duidelijk is steeds geweest dat voor die constructieve houding van de SGP essentieel is dat op immateriële punten, zoals op medisch-ethisch gebied, geen achteruitgang zou optreden.

De politieke situatie is in een klap nu een geheel andere geworden. Dit heeft vanzelfsprekend ook gevolgen voor de positie van de SGP. In de precaire politieke situatie van de afgelopen tijd was onze invloed groter dan voorheen. Dat was niet onze verdienste, maar wel een bijzonder voorrecht en een bijzondere verantwoordelijkheid.

Titanic

Deze maand is het precies honderd jaar geleden dat de Titanic verging.
Een gebeurtenis die de wereld schokte. Er kwam een eindeloze stroom van verhalen en beschouwingen over de dramatische ondergang van de Titanic op gang. Tot op de dag van vandaag.

Er was een ding in die verhalen dat op mij van jongs af aan altijd grote indruk maakte: dat het zo ontzettend lang duurde voordat de mensen het door hadden dat het echt mis ging. Terwijl de boot al aan het zinken was, bleven de orkesten nog lang spelen. Hoe kon dat toch gebeuren?
Daar zijn natuurlijk allerlei verklaringen voor te vinden, over berichten die in de pijplijn bleven hangen, over waarschuwingen die te laat doorkwamen, en wat al niet meer. Er zijn ook historici die dieper vorsen. Zij zeggen: de kern van het probleem was dat de mensen eigenlijk simpelweg weigerden te geloven dat dit schip kon vergaan. Zo groot was het vertrouwen in vooruitgang en beheersing.
Eigenlijk eindigde pas toen, dus in 1912, de negentiende eeuw: de eeuw van het geloof in vooruitgang en beheersing.

Is nu, honderd jaar later, het besef eigenlijk al wel doorgedrongen dat ook de twintigste eeuw is afgelopen? Wordt werkelijk beseft, dat economische groei niet steeds vanzelf weer terugkomt? Dat er dus niet vanuit gegaan kan worden dat een uitgedijde verzorgingsstaat steeds betaald kan worden uit stijgende inkomsten door de groei van de economie? Optimisme is aanstekelijk. Maar optimisme zonder grond is een ramp. Het wordt hoog tijd dat de overheidsfinanciën meer afgestemd worden op de eisen van de 21ste eeuw.

Maar uiteindelijk gaat het ook in de politiek over meer dan geld en goed. Als er een partij is die dat beklemtoont, is dat de SGP wel. Aan boord van de Titanic was destijds ook de Engelse predikant John Harper(1872-1912). Te midden van het wrakhout van de Titanic verkondigde hij de boodschap dat alleen in Christus behoud te vinden is. Dat getuigenis moet ook nu in het land, maar ook in het parlement blijven klinken!