Stop discriminatie eenverdiener

Het is misschien wel het grootste financiële onrecht in Nederland, maar je hoort er bijna niemand over. De discriminatie van eenverdieners. Mensen die belangeloos voor anderen willen zorgen, worden daarvoor financieel keihard gestraft.

Een rechtvaardiging belastingstelsel staat of valt eigenlijk met maar één belangrijke vraag: is datgene wat mensen van hun inkomen af moeten dragen aan de staat eerlijk, ja of nee? Op dat punt schiet het Nederlandse belastingstelsel ernstig tekort. Bij exact hetzelfde gezinsinkomen moeten eenverdieners daar tot vijf keer meer belasting over betalen dan tweeverdieners. Het gaat om bedragen die op kunnen lopen tot zo’n €10.000 per jaar!

Eenverdienertje-pesten
Bij het debat tijdens de algemene beschouwingen op de dag na Prinsjesdag heeft de SGP in de Tweede Kamer het voorbeeld genoemd van een eenverdiener die 40.000 euro verdient en zijn buren, waar beide partners ieder 20.000 euro verdienen. Het verschil in belasting tussen die twee huishoudens bedraagt 8000 euro. De eenverdiener betaalt een veelvoud aan belasting. Dat komt vooral omdat tweeverdieners via allerlei fiscale regelingen veel meer voordelen krijgen dan eenverdieners.

Is dit een extreem voorbeeld? Was het maar waar! Er zijn méér voorbeelden doorgerekend. Het meest voorkomende verdienerstype is een voltijdbaan gecombineerd met een deeltijdbaan. Of we nu een eenverdienerssalaris van 60.000 vergelijken met een salaris van 40.000 plus 20.000, of een eenverdienerssalaris van 80.000 vs. 50.000 + 30.000, het verschil in belasting bedraagt ook in déze gevallen minimaal 8000 euro!

Nergens in Europa wordt zoiets geks vertoond. Nederland is koploper eenverdienertje-pesten. In de ons omringende landen ligt de belastingdruk voor eenverdieners stukken lager, en terecht!

1 miljoen eenverdieners
De SGP hamert er daarom al jaren op dat dit stuitende onrecht verdwijnt. De regering en andere partijen zagen het probleem niet zo. “Ach, typisch SGP. Ze komen op voor hun eigen achterban waarbij de man werkt en de vrouw thuis is voor de kinderen en de huishouding.” Premier Rutte zei het bij de algemene beschouwingen zo: ik begrijp dat de SGP dit punt vanuit de eigen politieke positie bepleit. Daarbij suggereerde hij dat de SGP toch vooral opkomt voor de eigen achterban.

Om dat sprookje de wereld uit te helpen heeft de SGP daar vorige week onderzoek naar laten doen door het bekende onderzoeksbureau van Maurice de Hond. En wat blijkt – ook ‘n beetje tot onze eigen verrassing?

Dit:

• Nederland telt zo’n 1 miljoen eenverdieners.
• De meeste eenverdieners stemmen geen SGP, maar VVD.
• Er zijn net zoveel eenverdieners die D66 stemmen als SGP!
• Orden je de partijen op aantal eenverdieners, dan staat de SGP op 8.
• In totaal zijn eenverdieners goed voor dik 20 zetels.
• Onder SGP-stemmers is maar 20% eenverdiener.

Staatsdwingelandij
Een ander beeld dat keer op keer wordt opgeroepen om het SGP-pleidooi verdacht te maken is dat de SGP hiervoor pleit ter wille van ouders die kiezen voor de opvoeding van hun kind(eren). Een ‘verouderd rolmodel,’ waar de staat van vindt dat dat passé is omdat het in strijd is met het dogma dat vrouwen moeten werken en kinderen alleen kunnen opbloeien als ze worden afgeleverd in de kinderopvang.

En wat zien we?
Eenverdieners hebben heel veel verschillende motieven om hun gezinsleven zó in te richten dat één partner betaald gaat werken en de ander ander werk doet, hetzij thuis, hetzij buitenshuis, hetzij beide. Ruwweg blijkt uit het onderzoek van Maurice de Hond dat:

• een kwart van de eenverdieners een chronisch zieke of gehandicapte partner heeft;
• een kwart gewoon geen baan kan vinden;
• een kwart andere redenen heeft, zoals een studerende partner of een partner die al met pensioen is;
• een kwart blijft thuis voor de kinderen.

Deze cijfers tonen zonneklaar aan dat de stelling dat mensen geheel vrij zijn om te kiezen voor het ‘eenverdienerschap’ absoluut niet klopt. Soms wél, maar in verreweg de meeste gevallen niet. Dan is het pure noodzaak dat één partner thuis blijft en de ander betaald gaat werken.

Dat onderstreept nog eens dat de staat mensen niet alleen oneerlijk belast, maar bovendien een enorme inbreuk maakt op het fundamentele recht van mensen om het eigen huishouden in te richten naar eigen voorkeur. Deze staatsdwingelandij is de SGP een gruwel. Mensen zijn mans genoeg om met elkaar arbeid en zorgtaken te verdelen.

Laat dus niemand, ook de minister-president niet, zeggen dat de SGP het alleen opneemt voor de eigen achterban en een verouderd rolpatroon in stand wil houden. De cijfers wijzen uit dat dit een fabeltje is. Als alle eenverdieners SGP zouden stemmen, zou dat niet alleen winst zijn voor de SGP (zo’n 24 zetels in plaats van de huidige 3), maar óók voor mensen die nu oneerlijk worden belast.

Prof. dr. E. Dijkgraaf, Tweede Kamerlid SGP
E. van den Bosse MSc, beleidsmedewerker financiën SGP