Stoffer over humanitaire hulp Oekraïne

Vandaag debatteerde de Tweede Kamer in commissieverband over de humanitaire gulp aan Oekraïne. Namens de SGP sprak Kamerlid Chris Stoffer. Zijn bijdrage is hieronder te lezen.

“Wie vis wil eten, zal eerst te water moeten gaan.” Dit Oekraïense gezegde houdt in dat als je iets wilt, je er moeite voor moet doen. Inmiddels heeft het volk van Oekraïne al een maand lang de grootste moeite een brute invasie te overleven. En als wij als land en als internationale gemeenschap dit volk voor de ondergang willen behoeden, zullen ook wij ons daar forse moeiten voor moeten getroosten.

Uit de brief van deze minister blijkt dat wij ons portie zeker bijdragen. Zo wordt voor 2022 bijna 40 miljoen euro bijgedragen aan onder meer de VN, de Nederlandse Samenwerkende Hulporganisaties, de Dutch Relief Alliance (DRA) en het Nederlandse Rode Kruis (NRK). De SGP juicht dat van harte toe. We zijn blij dat Nederland actief inzet op humanitaire toegang en ongehinderde hulpverlening. Dat Nederland zich waar nodig inzetten tegen honger als oorlogswapen. Dat Nederland zich solidair toont met Polen, Roemenië en Moldavië. En dat in lijn met de motie Stoffer/Ceder ook de noodzaak van actieve preventie van mensenhandel de aandacht van het Kabinet en van deze minister heeft.

Kan de minister aangeven hoe die preventie er nu concreet uitziet? Is er bijvoorbeeld internationale coördinatie rond opvang en registratie van jonge of alleenstaande vrouwen en meisjes, en wordt er actief ‘gejaagd’ op lieden rond grenzen of kampen die het op deze vrouwen of meisjes gemunt kunnen hebben?

Voor de SGP zijn er nog een aantal andere punten van zorg:

• Hoe kunnen NGO’s beter in staat gesteld worden hun hulpverlening in en rond Oekraïne te organiseren, nu noodwetgeving bijvoorbeeld registratie en het openen van bankrekeningen bemoeilijkt?
• Heeft Nederland expliciet oog voor NGO’s, zoals het DRA-lid Dorcas, die weer sterke banden hebben met lokale organisaties? Lokale zorg en opvang is hartverwarmend, dat moeten we ondersteunen!
• Wat is de inzet voor chronisch zieken, gehandicapten, ouderen en andere kwetsbaren: een groep die we zéker niet over het hoofd mogen zien?
• Hoe voorkomen we dat hulp aan Oekraïne, dat geen DAC-land is, een grote hap wegneemt uit het reguliere ontwikkelingsbudget dat juist weer nodig blijft in het licht van humanitaire crises elders? Ik denk alleen al aan het risico van honger in ontwikkelingslanden als gevolg van fors hogere graanprijzen!

Ons hart en onze gebeden blijven uitgaan naar de vele slachtoffers van het oorlogsgeweld: moge de vrede spoedig terugkeren.