SGP wil ‘variatietoets’ EU-voorstellen

“De SGP wil een ‘variatietoets’ voor Europese voorstellen en wetten. Geen eenheidsworst meer, maar een gevarieerde menukaart met eigen gerechten.” Dat zegt SGP-kamerlid Roelof Bisschop in zijn bijdrage aan het Kamerdebat over Europa.

Bisschop verwijst hiermee naar het onlangs verschenen rapport van de WRR ‘Europese variaties.’ Daarin wordt bepleit dat de grote verscheidenheid van de landen in Europa mee kan en moet wegen in Europese regels en beleid.

Een verstandig advies, vindt Bisschop: “Veel te lang heeft Europa gekoerst op meer eenheid en een ‘ever closer union’. Die tijd is echt voorbij, kijk maar om je heen naar wat er in de lidstaten gebeurt. Helaas is dat nog niet doorgedrongen in veel Europese hoofden in Brussel, en trouwens ook in Den Haag. Een variatietoets zou daarom goed zijn. Als de koers niet wordt verlegd, dan gaat het vroeg of laat fout.”

Bijdrage Roelof Bisschop aan debat over de EU

“Bouw voor mij een roestig huis

tegen een merelveld[1] vol schone mythen

tegen de klaprozen van Poperinge

en de gouden kiezen van Auschwitz

tegen een uitzicht op mist en zuiverheid

bouw mij een moeilijk, pijnlijk huis.”[2]

Met deze krachtige zinnen schildert de voormalige Dichter des Vaderlands, Ramsey Nasr,

de waarde van Europese samenwerking,

tegen de grauwe achtergrond van twee gruwelijke wereldoorlogen.

Evengoed schildert de dichter de tegenstrijdigheden op ons continent als:

“een hol gevuld met Kelten en Katharen, Etrusken, Moren, Magyaren, (…) Lappen en Vandalen.”

Bouw daarom, aldus de dichter,

“een moeilijk en pijnlijk huis, (…)

tochtig en half af, maar écht”.

Voorzitter, dat laatste beaam ik van harte.

In eerdere debatten heb ik betoogd dat we aan het bouwwerk van de EU geen extra vleugels moeten bouwen,

terwijl de fundering verzakt en het dak lekt.

Vorig jaar wees ik tijdens het debat over de staat van de Europese Unie op drie fundamentele weeffouten in de EU:

1. de voortgaande, sluipende bevoegdheidsoverdracht;
2. de dreigende transferunie;
3. en de politieke agenda’s van bepaalde Europese instituties.

Ik hoor graag hoe uitvoering wordt gegeven aan mijn vorig jaar aangenomen motie over de rol van de Europese Commissie?[3]

Realisme

Voorzitter, wat mij treft in het gedicht van Nasr is het realisme.

Helaas mis ik in de EU nog vaak het gezonde boerenverstand.

Onze centrale vraag bij het beoordelen van Europese voorstellen, en van de visie van het kabinet op de EU, is dan ook: wat is realistisch?

Zorgpunten

Alvorens die vraag te beantwoorden, noem ik drie belangrijke punten van zorg voor mijn fractie.

Ten eerste moet de Brexit een serieuze waarschuwing zijn:

té vergaande integratie, ten koste van nationale soevereiniteit en eigenheid, kan burgers van de EU vervreemden.

Ten tweede moet de parlementaire controle en invloed op de EU beter.

De lidstaten moeten weer stevig aan het roer.

In haar recente rapport ‘Hoge dijken, lage drempels’ deed de Staatscommissie Parlementair Stelsel een zevental waardevolle aanbevelingen op dit vlak.[4]

Ik zie uit naar een appreciatie van het kabinet van deze aanbevelingen.

Ten derde. Urk, Stellendam en Vlissingen zien donkere wolken uit Brussel, Parijs en Londen komen.

Zoals het dreigende verbod op de pulskor op basis van onredelijke emoties. Wageningen publiceerde gisteren de dramatische gevolgen.

Financieel, voor natuur en voor ondernemerschap.

Ambtenaren lekten een advies over een inbreukprocedure.

Hoe is het mogelijk? Wie regeert hier? Emotie of innovatie? EU-ambtenaren of de visserijministers?

Staat van de EU 2019

Voorzitter, terug naar mijn centrale vraag:

is de kabinetsvisie op de EU wat ons betreft realistisch?

Ons antwoord luidt: ja en nee.

Ja, ‘variatie’ moet uitgangspunt, en samenwerking moet kosteneffectief zijn.

Ja, de EU moet de belangen van de burgers dienen, en prioriteiten stellen.[5]

Maar het kabinet kan en moet soms veel harder op de rem trappen.

Europese coördinatie van grensbewaking, prima, maar geen EU-grensleger.

Dat geldt ook voor een Europees leger en gelijkschakeling van NAVO en EU.[6]

Streef naar een modern en houdbaar MFK,

en een eerlijke lastenverdeling,

maar ga niet akkoord met een MFK dat groeit tot misschien wel 1.300 miljard.[7]

Tussen haakjes: moeten salarissen van Eurocommissarissen écht zo hoog?[8]

Vragen

Voorzitter, ik sluit af met twee vragen aan de MP.

1. 1.    Hoe gaan wij merken dat het kabinet ‘Europese variaties’ hoog in het vaandel heeft staan?[9]

1. 2.    Hoe maakt Nederland, in EU-verband, concreet werk van het “stevig aan boord houden” van de Verenigde Staten?