Roelof Bisschop: Stop staatsgeleide genderindoctrinatie!

SGP-Kamerlid Roelof Bisschop keert zich in de Volkskrant tegen de Emancipatienota van minister Van Engelshoven. Hieronder is het volledige opiniestuk te lezen.

Tegenstanders van de sleepwet maakten zich zorgen over de bevoegdheden die veiligheidsdiensten in het geheim kunnen uitoefenen. Mag de overheid zomaar in mijn harde schijf rondneuzen? Zulke vragen zijn begrijpelijk. Tegen die achtergrond maak ik me nóg grotere zorgen over de Emancipatienota van minister Van Engelshoven van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen. In die nota staat met zoveel woorden dat het kabinet niet alleen in onze gedachtewereld wil binnendringen, maar graag onze hersenen wil spoelen.

De Emancipatienota van het kabinet staat bol van fundamentele genderdogma's. De minister toont zich voorstander van wat tot voor kort genderneutraliteit heette, maar nu ineens genderdiversiteit moet heten. Dat bekt lekkerder. Volgens het kabinet is dat de vrijheid om zelf zich naar believen een seksuele identiteit aan te meten. Die vrijheid zou bekneld worden door opgelegde druk waarvan mensen zelf zich vaak niet eens bewust zijn. Burgers moeten dus genezen worden van iets wat zij zelf niet als probleem ervaren, maar waarvan de overheid als grote broer de waarheid doorziet.

Hoe de staat haar nietsvermoedende burgers wil genezen, staat ook in de nota. Met geld, en als het moet ook met wettelijke dwang. Het kabinet trekt de portemonnee om stereotype beeldvorming over mannelijkheid en vrouwelijkheid te doorbreken. Soms worden daarbij onschuldige voorbeelden opgevoerd als een man die veel zorgtaken verricht. Maar uit de stukken blijkt dat het niet bij stofzuigen blijft. De dragende mythe is dat identiteit in principe niets met de natuur te maken heeft, maar een willekeurige keuze is. Dat mannelijkheid en vrouwelijkheid eigenlijk niet bestaan, maar een 'sociaal construct' zijn. Voor zover verschil mag blijven bestaan, moet dat een keuze zijn.

Genderwalhalla

Gezegd wordt dat het genderwalhalla in Zweden praktijk zou zijn. Kinderen worden daar geheel genderneutraal aangesproken. Jongens en meisjes bestaan niet meer. Op vergelijkbare manier als bij de NS zou in de les dan alleen nog sprake mogen zijn van 'beste leerlingen'. Zorgvuldig moet worden vermeden dat meisjes te makkelijk toegeven aan hun behoefte om met poppen te spelen. En jongens torens laten bouwen is al snel een verdachte onderneming. Gelijke behandeling vraagt immers dat roze en blauw hetzelfde behandeld moeten worden omdat het beide kleuren zijn. Het is een ijzeren logica, maar je moet wel kleurenblind zijn om de ongerijmdheid ervan niet te onderkennen.

Het zorgelijke aan de Emancipatienota is dat het kabinet als geruststelling aanvoert dat mensen zich man of vrouw mogen blijven voelen, mits dat een eigen keuze is. Het moet niet gekker worden. Als we op dit pad verder gaan, moeten we na verloop van tijd voor dat recht op gevoelsleven nog juridisch de strijd aangaan.

Het kabinet zegt te staan voor de ruimte om je privéleven in te richten. En juist daar wringt 'm de schoen. Al eeuwen vormt de vrijheid van gedachten en geweten de meest intieme privéruimte die de harde kern van de godsdienstvrijheid vormt. Die ruimte wordt nu door dit kabinet bestormd. In haar genderbeleid grijpt de minister naar alle klassieke totalitaire middelen om de gedachten van burgers te kneden.

Boerenverstand

In een bijzin schrijft de minister van D66-huize nog dat ze pal voor de vrijheid van meningsuiting staat. Maar vlak daarna schrijft de bewindsvrouwe (o, sorry...) dat ze grote moeite heeft met wat de media laten zien. En omdat de media volgens haar veel invloed hebben, wil zij op haar beurt veel invloed op de media. Die gaat ze dus nauwlettend in de gaten houden. En ze gaat uitgevers van schoolboeken bewegen om hun inhoud aan te passen. En ze wil schooldecanen kneden, om de studiekeuzes van leerlingen te beïnvloeden.

Na de - overigens verloren - strijd van minister Ollongren tegen nepnieuws, brandt zich in korte tijd nu een andere D66-bewindsvrouwe (o, pardon...) aan de vrije meningsuiting. Nederland en de EU maken zich nogal eens druk over elementaire vrijheden in landen als Rusland en Polen, maar wie hun eigen daden beziet krijgt hierbij een vieze bijsmaak.

Genderfanaten rusten niet voordat hun Zweedse paradijs ook op Hollandse bodem gestalte krijgt. Desnoods pompen ze hun obsessie met behulp van subsidie en wetgeving tussen de oren van medeburgers. Gelukkig staan Nederlanders bekend om hun nuchtere houding en hoeven we niet in een klap het ergste te vrezen. Tot zover de opluchting. Maar met schijnbaar onschuldige kleine stapjes kun je uiteindelijk ook een flink eind in de verkeerde richting komen. Er is dus geen reden om luchthartig te doen.

Om deze tirannie tegen te gaan, zullen we voortdurend ons boerenverstand moeten blijven gebruiken. En vooral heldere grenzen moeten trekken. Het beïnvloeden van de gedachtewereld van burgers is in ieder geval zo'n heldere grens.