Naastenliefde is een plicht

De Tweede Kamer debatteerde op woensdag 2 april in commissieverband over ontwikkelingshulp. Door het 'lintjesdebat' konden we helaas niet aanwezig zijn. Wel delen we graag onze bijdrage voor dit debat. Dit is hieronder te lezen.

‘Tegenwoordig is het in de mode om over de armen te praten. Spijtig genoeg is het geen mode om mét hen te praten’. Dit is een citaat van moeder Theresa. Iets hiervan beschrijft het gevoel wat ik al een hele tijd met mij meedraag. Want sinds het hoofdlijnenakkoord praten we over de armen, beter gezegd, de naasten, maar het lijkt erop dat we niet meer mét hen praten. Zien we het nog als een plicht om voor de naaste op te komen of is het vooral een fijne bezuinigingspost? Wat ons betreft dat eerste! Het gaat om een morele verplichting die wij hebben tegenover landen die zoveel minder welvarend zijn dan wij. Met dat in gedachte bespreek ik vandaag de beleidsbrief die voorligt.

Naaste niet vergeten
Sinds het hoofdlijnenakkoord is de SGP kritisch geweest over de enorme bezuiniging op ontwikkelingssamenwerking. Onze verre naaste mag niet vergeten worden, en die hulp moet ook groeien samen met onze economische groei. Als wij rijker worden, mag onze naaste dat ook merken. Daar tillen wij zwaar aan, dat moet bij de Voorjaarsnota geregeld worden. Dit was, is en blijft de inzet van de SGP (zie recente opinie in Trouw).

• Kan de minister garanderen dat de koppeling tussen BNI en het ODA-budget bij de Voorjaarsnota terugkeert?

Ontwikkelingssamenwerking loopt dit jaar 300 miljoen mis en dat loopt steeds verder op. Deze cruciale fout is met de tijd steeds lastiger te repareren. Daarom roep ik de minister op pal voor haar portefeuille te gaan staan en voor haar budget te strijden.

Prioriteiten en abortus
Door de forse bezuinigingen moeten er keuzes gemaakt worden. Met minder budget is het logisch om focus aan te brengen. Als je focus aanbrengt, kies dan wat het hardste nodig is en waar Nederland goed in is. Die twee toetsstenen hanteert de SGP. We zijn blij met de keuze voor watermanagement en voedselveiligheid. Dat was waarom ik nog voorzichtig positief kon zijn. Voor watermanagement hanteert Nederland de ‘Dutch Diamond’ met het bedrijfsleven, maatschappelijke organisaties en kennisinstellingen. Nu lees ik in de brief dat de samenwerking met maatschappelijke organisaties alleen doorgaat als het in het Nederlands belang is.

• Kan de minister dat duidelijker en objectiever maken? Die organisaties hebben helderheid en zekerheid nodig

Voor voedselzekerheid gaat de minister ook Nederlandse bedrijven goed positioneren om mee te doen en te verdienen aan hulp.

• Wat betekent dit voor de kleine boeren? Hoe profiteren zij hiervan als de baten zeer beperkt die kleine boer bereiken? 

Dit doet ertoe want die kleine boer is ook de sleutel in verzelfstandiging en het minder afhankelijk worden van hulp.

Maar… na veel liberale lobby is er een derde prioriteit bijgekomen (naast water en voedsel), gezondheid. Bij alle inzet op gezondheid staat SRGR, kortom Nederland blijft abortus exporteren. Dat kan toch niet! Dit is een gruwelijke praktijk en niet in ons belang. Het is beschamend als we denken dat dit iets is waar we goed in zijn.
Daar komt bij dat in dezelfde paragraaf wordt gesproken over kwetsbare groepen… Een van de meest kwetsbare groepen is volgens de SGP juist het ongeboren leven. Zij geniet binnen en buiten Nederland steeds minder bescherming.

Eigenbelang voorop
Als laatste, de brief is doordrenkt van kabinetsbeleid en retoriek. Nederland op 1 en het eigen belang voorop. Nederland hoeft niet slechter van ontwikkelingssamenwerking te worden en kan juist wat winnen aan bredere belangen. In de beleidsbrief worden de prioriteiten gezondheid, watermanagement en voedselzekerheid steevast als verdienmiddelen of migratieremmers gezien en dat schuurt.

• Zoeken wij nog het goede voor de ander om zijn eigen wil? Graag een reflectie van de minister

In de Afrikastrategie is de regering nog op zoek naar een meer gelijkwaardige relatie met Afrikaanse landen. Ook de WRR noemt dat we daar met ontwikkelingssamenwerking betere diplomatieke betrekkingen kunnen opbouwen, maar alleen als we vanuit hun verschillende belangen kunnen denken.

• Heeft de minister gewogen wat dit beleid met zo sterke en exclusieve focus op eigenbelang gaat betekenen voor onze diplomatieke banden met partnerlanden? 
• Welke boodschap zendt zij in die landen als ze hiermee aankomt?

Dank u wel