Laat VN-zitting ‘verzoendag’ zijn om Israël recht te doen

Lees hieronder het opinieartikel van SGP-voorman Kees van der Staaij over de opstelling van de VN tegenover Israël. Het artikel is zaterdag in het Reformatorisch Dagblad gepubliceerd.

Vorige week vierde het Joodse volk ‘Jom Kipoer’, oftewel Grote Verzoendag. Het is de belangrijkste en heiligste viering in het Jodendom, waarop God om vergeving wordt gevraagd voor alle menselijke schuld en tekortkomingen. In Leviticus 16 lezen we hoe een bok na handoplegging symbolisch de zonden van het volk moet wegdragen naar de eindeloze vergetelheid van de woestijn. De zogenoemde ‘zondebok’.

In de herinnering van het Joodse volk zal Jom Kipoer ook altijd verbonden blijven met die gitzwarte dag in 1973. Uitgerekend op de Grote Verzoendag vielen Egypte en Syrië Israël aan, een complete verrassing. Het vormde het begin van de Jom Kipoeroorlog die de staat Israel bijna fataal werd. Maar Israel overleefde. God zij dank.

Deze week vindt in New York alweer de 73e editie van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties plaats. Tijdens deze bijeenkomst komen alle 193 VN-lidstaten samen om te praten over vrede, welvaart en mensenrechten. Dat is altijd hét moment om als land te laten weten waar je hart ligt, om als het ware je ‘ideologische territorium’ af te bakenen.

Nu lijkt deze ‘praatclub’ een ver-van-ons-bed-show. Maar vergis je niet: de gevolgen gaan onze huiskamers niet voorbij. En een huiskamer in Israël al helemáál niet! Waren de discussies tijdens de Algemene Vergadering aanvankelijk nog vrij evenwichtig, in de loop der jaren kwam Israël steeds meer eenzijdig onder vuur te leggen van onder andere nieuwe VN-lidstaten uit onder meer Afrika en de Arabische wereld. Daardoor wordt Israël steeds vaker de paria in de wereld.

Neem het aantal veroordelingen die de VN uitspreekt. De cijfers spreken boekdelen. Tijdens de 72e zitting in september vorig jaar werden er 28 resoluties aangenomen tegen andere landen. Maar liefst 21 daarvan richtten zich tegen Israël. Als het in de rest van de wereld nu pais en vree was, zou dat misschien nog enigszins te begrijpen zijn. Maar de werkelijkheid is dat de wereld momenteel bloedt uit duizend wonden en dat er overal vele duizenden doden vallen. Deze eenzijdigheid, voortkomend uit landen waar zelfs de meest elementaire mensenrechten met voeten worden getreden en het stukken minder goed gesteld is dan in Israël, is een gotspe. En die brengt vrede geen stap dichterbij.

Helaas stemt Nederland nog te vaak voor resoluties die Israël in de verdachtenbank zetten.. Ook in andere VN-organisaties trouwens. Dat moet anders, zeker door een kabinet waarin VVD, CDA en CU zitten. Eerder dit jaar nam de Tweede Kamer een motie van me aan om te voorkomen dat Israël “disproportioneel” wordt aangeklaagd. Goed dat het kabinet zich wil inzetten tegen al die eenzijdige resoluties en voor genuanceerdere teksten. Maar het zou winst zijn als Nederland vaker ronduit tegen zulke vijandige resoluties stemt.

En dan nog iets. Israël is in de VN altijd de zondebok. In schril contrast daarmee worden landen waar de mensenrechten met voeten worden getreden ontzien. Neem China. De overheid in Beijing maakt het Chinese christenen en andere religieuze groepen, alsmaar moeilijker. Kerken moeten hun deuren sluiten en worden gesloopt, voorgangers worden opgesloten, de Bijbel wordt via verplichte hertalingen gewoon verdraaid. Daarbij maken de nieuwste technologieën het op grote schaal bespioneren van gelovigen steeds eenvoudiger. ‘Big Brother’ uit het befaamde boek ‘1984’ van George Orwell, waarin een totalitaire staat haar burgers constant in de gaten houdt en knecht, wordt in China angstwekkend snel werkelijkheid. Chinese voorgangers slaan de noodklok.

Het ligt op de weg van de Algemene Vergadering om juist ook een grootmacht als China aan te spreken. Laat Nederland hierin het voortouw nemen. Dat vraagt om een houding van rechtvaardigheid, wijsheid, moed en matigheid – de ‘kardinale deugden’.  Het zou overigens ook een waardige invulling zijn van het ambt van de Hoge Vertegenwoordiger van den EU.

Als Nederland en andere lidstaten deze moed kunnen opbrengen, kan de VN weer een organisatie worden die zich écht richt op recht, vrede en veiligheid. Een organisatie die het lot van alle wereldbewoners op het oog heeft. Zou Israel - en elk land - niet welwillender zijn tegenover een evenwichtige gesprekspartner? Zou China het signaal negeren dat de wereld ‘surveilleert’ hoe haar burgers gesurveilleerd worden?

Laten we, als land van polderen en principes, van diplomaten en dominees, onze ‘Dutch directness’ inzetten voor de goede zaak. Want daar gaat het ten diepste om: faire politiek, de moed om rechtvaardig te handelen. Zo kan de 73e zitting van de Algemene Vergadering van de VN een heel eigen ‘verzoendag’ worden.