'Hoop en troost met Pasen' - #corona debat 5

Bekijk hier de bijdrage van Kees van der Staaij aan het vijfde plenaire Kamerdebat over de coronacrisis. Gehouden op woensdag 8 april 2020.

"Hoop. Wie ziet er niet naar uit? Dat er na zoveel sombere cijfers over besmettingen, zieken en doden, iets hoopvols te melden is. We zijn daarom dankbaar dat alle strenge maatregelen effect lijken te hebben. Maar de minister-president sprak gisteren ware woorden: “Er is nog een lange weg te gaan.” Een lange weg is het ook voor iedereen die door het virus zo zwaar getroffen is. We blijven met hen meeleven.

Zorg
Van de zorgwerkers wordt nog steeds heel veel gevraagd in de komende tijd. Wat gebeurt er om ervoor te zorgen dat zíj overeind blijven? Kunnen zij erop rekenen dat ze loon naar werken krijgen?

Het tekort aan beschermingsmiddelen blijft alarmerend. Zorgwerkers in de wijk, de gehandicaptenzorg en met name de verpleeghuizen zijn terecht heel bezorgd dat zij zelf een bron van besmetting vormen. Hoe voorkomen we dit risico? Kan aparte huisvesting, bijvoorbeeld in een hotel, geregeld worden voor zorgwerkers die dit wensen? Hoe kunnen we personeel van verpleeghuizen beter beschermen?

Dat de enorme druk op de IC-capaciteit nu iets minder zwaar wordt, is een teken van hoop, maar is geen reden om meteen achterover te leunen. Het is wel goed om na te denken welke maatregelen het meest gaan knellen en daarom als eerste verlichting vragen? Ik denk aan overwerkte mantelzorgers, aan bewoners van verpleeghuizen die hun geliefden moeten missen, aan ondernemers die failliet dreigen te gaan omdat zij tussen wal en schip van de regelingen vallen. Welke intelligente oplossingen kunnen bedacht worden om die druk te verlichten?

Terugkeer naar normaal
We beseffen heel goed: het licht zal niet zomaar ineens weer op groen springen. Er is een stap-voor-stap benadering nodig om terug te keren naar gewoner leven. Het belang van een goede bestrijding van het virus staat voorop. Tegelijkertijd is voor het verlengen van maatregelen wel steeds een nuchtere, rationele onderbouwing nodig.

Door de coronamaatregelen zijn we in korte tijd veel bewegingsvrijheid kwijtgeraakt. Vrijheid om familie en vrienden te zien. Vrijheid om bij begrafenissen van geliefden aanwezig te zijn, troost te bieden aan nabestaanden. Vrijheid om met elkaar in de kerk samen te komen. Juist in de deze tijd van Goede Vrijdag en Pasen wordt die pijn weer gevoeld.

Weegt het kabinet bij beslissing over voortzetting van de maatregelen steeds de mate van inperking van grondrechten mee? Nuttige apps die ontwikkeld worden, vragen om een zorgvuldige weging van kansen en risico’s, waarborgen tegen onnodige aantasting van de persoonlijke levenssfeer. Mijn suggestie is om advies te vragen aan de Raad van State over de rechtsstatelijke aspecten van genomen en voorgenomen maatregelen?

Hoop, wie ziet er niet naar uit? Zorgen en verdriet kunnen als een steen op het hart gaan liggen. En alle hoop daaronder begraven. Zoals eenmaal Jezus’ volgelingen verdrietig en zonder hoop achterbleven na Zijn kruisdood. Maar rouw en verdriet hadden niet het laatste woord. Het werd Pasen, de steen van het graf werd weggerold en Hij is opgestaan. Daarom klinkt er, ondanks alle pijn en verdriet in deze bange dagen, toch een boodschap van hoop en troost.