Geen geld voor geestelijke verzorging bij stervenden

De staatssecretaris zegt dat geestelijke verzorging bij palliatieve zorg thuis in het basispakket zit, verzekeraars ontkennen dat. Met als akelig gevolg dat de geestelijke begeleiding van stervenden in de knel komt. Deze gespecialiseerde begeleiders krijgen geen vergoeding voor hun dienstverlening.

Kees van der Staaij: ‘Als je te horen krijgt dat je gaat sterven is dat een heel ingrijpende boodschap. Wanneer je in de palliatieve fase komt heb je meer nodig dan alleen een verpleegkundige. Iemand die gaat sterven heeft ook thuis recht op geestelijke begeleiding. Sinds 1 januari valt deze zorg dus tussen wal en schip. De SGP, het CDA en de CU willen graag van de staatssecretaris een oplossing horen.’

Schriftelijke van het lid Van der Staaij (SGP), Bruins-Slot (CDA) en Dik-Faber (CU) aan de staatssecretaris van VWS over de financiering van geestelijke begeleiding bij palliatieve zorg in de thuissituatie.

1. Herinnert u zich dat u diverse keren heeft bevestigd dat geestelijke verzorging voor patiënten met een levensbedreigende ziekte in de thuissituatie sinds 1 januari 2015 onder de Zorgverzekeringswet valt?
2. Krijgt u ook signalen dat zorgverzekeraars niet bereid zijn om de geestelijke verzorging te vergoeden aan hen die de feitelijke prestatie leveren? Wat is volgens u hiervan de reden?
3. Bent u ervan op de hoogte dat de vergoeding van palliatieve zorg in de aanspraak wijkverpleging alleen de functies persoonlijke verzorging en verpleging omvat, waardoor palliatieve zorgverleners geen mogelijkheid hebben om de geestelijke verzorging vergoed te krijgen?
4. Hoe komt het dat geestelijke verzorging, ondanks uw eerdere verzekering, blijkbaar nog steeds geen onderdeel is van een declarabel zorgproduct? Hoe gaat u er op zo kort mogelijke termijn voor zorgen dat dit wel het geval wordt?
5. Bent u het met ons eens dat de vergoeding niet mag stoppen op de dag van overlijden van de patiënt, zodat bijvoorbeeld ook een nazorggesprek met de familie nog wordt vergoed?
6. Bent u het – gelet op de IKNL-richtlijn Spirituele Zorg - met ons eens dat gespecialiseerde kennis nodig is om de zingeving van de zieke te begeleiden, en dat zorgverzekeraars er daarom niet mee kunnen volstaan om de geestelijke verzorging in te kopen bij niet daarvoor opgeleide zorgverleners, zoals verpleegkundigen of verzorgenden?
7. Bent u gelet op het voorgaande van mening dat zorgverzekeraars hun zorgplicht op dit moment niet nakomen? Zo ja, welke maatregelen gaat u treffen om ervoor te zorgen dat zij hun zorgplicht wel nakomen?
8. Bent u ermee bekend dat de zorgverleners in de eerste lijn vaak onvoldoende tot niet op de hoogte zijn van de mogelijkheden rondom geestelijke begeleiding en hoe de geestelijk verzorger zich als functie verhoudt tot andere functies zoals de poh-ggz en maatschappelijk werk of eerstelijns psycholoog?
9. Vindt u het, gelet op de vorige vraag, met ons belangrijk dat er bij eerstelijns zorgverleners een bewustwordingsproces op gang komt over de plek en de waarde van spirituele zorg in de laatste levensfase, zodat zij de vragen op dit gebied beter herkennen en eerder geestelijke verzorgers inschakelen? Ziet u mogelijkheden voor uzelf weggelegd om dit bewustwordingsproces op gang te (laten) brengen?
10. Zou het mogelijk zijn deze vragen uiterlijk voor het Algemeen Overleg palliatieve zorg te beantwoorden?