Eenverdieners

Het aantal eenverdieners is de afgelopen jaren flink gedaald, maar er zijn er nog steeds zo’n 1 miljoen. Dat grote aantal doet me dromen van een fikse verkiezingswinst. Tenminste, zo doet de minister-president onze inspanningen af als hij zegt dat hij ‘de politieke positie van de SGP op het punt van de eenverdiener heel goed begrijpt’. Hoezo politieke positie van de SGP?

Ik merk wel vaker dat men denkt dat alle eenverdieners SGP stemmen en alle SGP-stemmers zo ongeveer eenverdiener zijn. Beide zijn niet waar.

We hebben Maurice de Hond onderzoek laten doen, want cijfers over de politieke keuze van eenverdieners waren er niet.

Wat blijkt?

• De meeste eenverdieners stemmen geen SGP, maar VVD.
• Er zijn net zoveel eenverdieners die D66 stemmen als SGP!
• Als je de partijen ordent op het aantal eenverdieners dat op hen stemt, belandt de SGP op de achtste plaats.
• In totaal zijn eenverdieners goed voor dik 20 zetels.
• Onder SGP stemmers is maar 20% eenverdiener.

Hoe kan het dan dat wij elke keer wel opkomen voor de eenverdiener, maar dat dit niet op brede steun van de Kamer kan rekenen?

Overigens is dat wel aan het schuiven. De laatste motie die we indienden om de kloof in belastingen tussen een- en tweeverdieners werd gelukkig gesteund door veel partijen.
De motie had zelfs een meerderheid in de Eerste Kamer. Wat gaat de regering hiermee doen? Ik zou er wel voor zijn, gezien de verhoudingen, dat dit soort moties ook uitgevoerd worden. Wil de staatssecretaris dat doen?

Bij de algemene politieke beschouwingen kwamen we met het voorbeeld van een eenverdiener die 40.000 euro verdient en zijn buren die allebei 20.000 euro verdienen.
Het verschil in belasting? 8000 euro, ofwel de eenverdiener betaalt 5x zoveel belasting.
Tweeverdieners krijgen via allerlei fiscale regelingen veel meer voordelen dan eenverdieners.

Maar de minister-president antwoordt dat dit een zeer uitzonderlijk voorbeeld is.

Helaas is het absolute verschil tussen een- en tweeverdieners van 8000 euro helemaal geen uitzondering.

We hebben allerlei voorbeelden doorgerekend. Wat blijkt? Het meest voorkomende verdienerstype is een voltijdbaan gecombineerd met een deeltijdbaan. Of we nu een eenverdienerssalaris van 60.000 vergelijken met een salaris van 40.000 en van 20.000, of een eenverdienerssalaris van 80.000 vs. 50.000 en 30.000, het verschil in belasting bedraagt ook in deze gevallen minimaal 8000 euro. 

Dus: voor heel veel gevallen is het verschil in belasting heel groot geworden. Dit kan toch niet de bedoeling zijn?

Met deze enorme fiscale prikkels tast de overheid de keuzevrijheid van burgers aan. De verdeling van arbeid en zorgtaken is niet aan de Belastingdienst. Laat mensen daarin zelf kiezen.

Daarnaast is het ook nog eens zo dat heel veel eenverdieners helemaal niet voor de fiscaal optimale variant kúnnen kiezen. Ruwweg kan je zeggen, zo blijkt uit het onderzoek van Maurice de Hond:

• Een kwart van de eenverdieners heeft een chronisch zieke of gehandicapte partner, wat nou vrij kiezen?
• Een kwart kan geen baan vinden, hebben deze mensen een vrije keuze?
• Een kwart heeft andere redenen, zoals een studerende partner of een partner die al met pensioen is, dit wil je toch niet veranderen?
• En een kwart blijft thuis voor de kinderen. Prachtig.

Dus, een groot deel van de doelgroep kan helemaal niet anders kiezen of je wilt niet dat ze anders kiezen.

Gaat de regering nu eindelijk zelf met voorstellen komen om de kloof tussen een- en tweeverdieners te verkleinen?

Voor de SGP is dit een zeer essentieel punt in de besluitvorming over het belastingplan.
Desnoods komen we zelf met voorstellen.

Mantelzorg

Uit onderzoek blijkt dat meer dan de helft van de mantelzorgers financieel in zwaar weer verkeert. Voor vele mantelzorgers zou het verkleinen van de kloof tussen een- en tweeverdieners helpen. Maar het probleem is breder, omdat vaak grote kosten gemaakt worden. Bij de algemene beschouwingen is de motie Van der Staaij c.s. aangenomen die de regering verzoekt om de Kamer te informeren over de mogelijkheden om mantelzorgers financieel beter tegemoet te komen. Is het kabinet bereid niet alleen de opties in kaart te brengen, maar ook werk te maken van de uitvoering?

Vermogensrendementsheffing

Aan box 3 kleeft een sterk oneerlijkheidsgevoel. Of dat rechtvaardigheidsgevoel met de nieuwe plannen zal verbeteren betwijfel ik. Er wordt een poging gedaan om beter aan te sluiten bij daadwerkelijke gemiddelde behaalde rendementen. Maar de meeste bezitters tot 100.000 aan vermogen zullen zich niet in een rendement van 2,9% herkennen. En een rendement van 5,5% bij een vermogen boven de 1 miljoen? Dan zal je bereid moeten zijn om forse risico’s te nemen en betaal je feitelijk over de risicopremie. Heb je vermogen belegd in grond en verpacht je dat, dan mag je volgens het Pachtprijzenbesluit niet meer dan 2% van de waarde aan pacht vragen. Het kan toch niet zo zijn dat de overheid ijskoud met een fictief rendement van 5,5% rekent? Hoe wordt hier rekening mee gehouden?

Daarnaast vraagt de SGP-fractie zich af in hoeverre er bij de te verwachten budgettaire opbrengst rekening gehouden is met belastingontwijking door allerlei uitwijkconstructies?
En wat zijn de budgettaire consequenties van de doorwerking van het verhoogde heffingsvrij vermogen voor diverse toeslagen en eigen bijdragen? 

Kortom, MdV, wij hebben nog veel vragen over de voorstellen.

Veiligheid & Justitie

Voor Veiligheid en Justitie hebben we al eerder aangegeven dat de begroting te krap is. Ik sluit me kortheidshalve aan bij vele andere collega’s die hier aandacht voor hebben gevraagd.

Defensie

Het budget van Defensie is niet SGP-proof. We zijn blij dat er wat bij komt en dat de motie Van der Staaij 2, om dat ook door te zetten in de toekomst, aangenomen is met brede steun. Maar wat ons betreft worden er grotere stappen gezet, ook al in 2016. Is de regering bereid om dat te doen? Dit, MdV zijn de belangrijkste financiële piketpalen voor de SGP op dit moment. Ik ben zeer benieuwd naar de antwoorden van de minister en de staatssecretaris.