Brusselse bemoeienis

 Debat subsidiariteit, SGP: Elbert Dijkgraaf, 19 september 2013

MdV

We kunnen dit debat breed of diep voeren. In de breedte hebben wij tal van wensen om bevoegdheden terug te halen uit Brussel. Maar ik kies ervoor vandaag de diepte in te gaan. Letterlijk! Het gaat over de veelbesproken nitraatrichtlijn.

In de nitraatrichtlijn wordt bepaald hoeveel nitraat we op het land mogen brengen. Dit bepaalt hoeveel mest boeren uit mogen rijden. Dit is bedoeld om ons grondwater te beschermen zodat de concentratie nitraat niet te hoog wordt. Een edel doel. Maar waarom bemoeit Brussel zich met ons grondwater? Dit is toch een nationale kwestie? Wij vinden dat op de kortst mogelijke termijn NL weer zelf moet kunnen beslissen over ons eigen grond- en drinkwater. Dit is ook in overeenstemming met de motie-De Mos. Gaat de regering die motie snel uitvoeren?

Zolang de huidige nitraatrichtlijn er is, zullen we de wettelijke normen die daarin staan moeten accepteren. Maar het probleem is dat er een praktijk gegroeid is die volledig los staat van die wettelijke normen. De richtlijn eist dat landen een actieprogramma indienen. Apart daarvan kunnen landen toestemming krijgen - derogatie noemen we dat - om meer stikstof dan de gebruikelijke norm op het land te brengen als aan een aantal voorwaarden wordt voldaan. Die voorwaarden zijn gerelateerd aan de opnamecapaciteit van het land. Logisch. Maar in Brussel koppelen ze het actieprogramma en de derogatie aan elkaar. Ze gebruiken de derogatie als straf als je een actieprogramma indient dat de ambtenaren niet bevalt. Hiervoor is geen wettelijke basis, maar het gebeurt wel. Daardoor dreigt nu een situatie dat boeren zo weinig mest op het land mogen brengen conform het actieprogramma dat de bodemvruchtbaarheid in gevaar komt. Met hoge kosten tot gevolg.

Zeer strenge maatregelen worden zo afgedwongen op basis van Brusselse bureaucratie. Van flexibiliteit is geen sprake. Als je gaat meten dan voldoen de bedrijven die derogatie nodig hebben gewoon aan de normen uit de richtlijn. Ze zouden inhoudelijk zonder problemen de derogatie kunnen krijgen. Maar er zijn bedrijven die niet in aanmerking komen voor derogatie en die voldoen niet aan de norm. Kortom, omdat de bedrijven die geen derogatie krijgen niet aan de norm voldoen, krijgen de bedrijven die wel aan de norm voldoen geen derogatie. Snapt u het nog? Dit is wel de Brusselse werkelijkheid waar bedrijven onder moeten opereren. Met te weinig mest en dus te weinig bodemvruchtbaarheid tot gevolg. Bedrijven gaan hierdoor gewoon failliet.

Is de MP bereid deze casus snel op te pakken? Het gaat mij niet om het doorkruisen van het beleid van de staatssecretaris. Maar wel om de Brusselse praktijk in lijn te brengen met de richtlijn. En ervoor te zorgen dat we dit soort dingen gewoon weer nationaal kunnen bepalen.

We moeten zorgen voor minder bureaucratie in Brussel. En zoveel mogelijk zaken die nationaal geregeld kunnen worden ook hier uitvoeren.