Bisschop over emancipatie

Op maandag 5 december 2022 debatteerde de Tweede Kamer in commissieverband over emancipatie. Namens de SGP leverde Kamerlid Roelof Bisschop een bijdrage. Tijdens zijn inbreng gaat hij onder andere in op polarisatie en verharding, emancipatie en deeltijdwerk.

Het is oorlog in Europa. Er zijn beschietingen en aanvallen. Er is sprake van ondermijning. Ultragevaarlijke krachten hergroeperen zich en dreigen terreinwinst te boeken. Het kabinet levert op allerlei fronten munitie en ondersteuning. Ik heb het niet over de oorlog in de Oekraïne. Het beeld dat ik schets komt uit de brief van de minister over de inzet voor lhbti-beleid in Europa. De retoriek geeft uitdrukking aan een verbitterde strijd. Dat baart de SGP zorgen, want dit helpt ons als samenleving niet gezamenlijk verder.

Polarisatie en verharding
De regering zegt zich zorgen te maken over een verhardende toon. De SGP deelt die zorg. Mag ik daarbij in alle openheid ook eens vragen om zelfreflectie over de rol van het kabinet hierin? Maakt de minister bijvoorbeeld nog onderscheid tussen enerzijds het uitdragen van een klassieke visie op huwelijk en seksualiteit en anderzijds het uitleven van haat en geweld en het neerslaan van protesten? Of is het allemaal even bedreigend? En is het niet ver bezijden de (historische) werkelijkheid om te suggereren dat het accepteren van het homohuwelijk onderdeel zou zijn van de kernwaarden van de Europese Unie? En dan de moeite met tegenstanders van een genderideologie: kunnen bepaalde vormen van lobby voor genderbeleid volgens de minister verworden tot ideologie of is dat per definitie onmogelijk? En onsje meer bescheidenheid en nuchterheid zouden ons als samenleving kilometers verder helpen.

Publieke ruimte
Als het gaat om tolerantie en samenleven, is het geven en nemen. Het is daarbij belangrijk om te bedenken dat de publieke ruimte van iedereen is en dat die niet primair bedoeld is om reclame te maken. Het valt de SGP op dat steeds meer onderdelen van de publieke ruimte een regenboogkleur krijgen. Eerst kregen we vlagvertoon. Inmiddels zijn gaybrapaden ook ingeburgerd. En nu zien we dat ook allerlei straatmeubilair, zoals bankjes, in alle kleuren van de regenboog wordt geschilderd. Vindt de minister het wijs dat dit steeds verder uitgroeit? Kan hij zich voorstellen dat mensen die best liberaal zijn, dit ervaren als een opdringerigheid die wrevel oproept? Het behoeft geen betoog dat het onacceptabel is dat deze burgers zelf het bankje weer verkleuren…

Hetero-emancipatie
Het lijkt er soms op dat heteroseksuelen inmiddels een kwetsbare meerderheid geworden zijn die zich moeten schamen voor hun positie. Een recent voorbeeld is een lesmethode uit het voortgezet onderwijs van een grote uitgever, waarover ik van verschillende kanten bezorgde ouders hoorde. Onder het mom van ‘zich leren verplaatsen in de ander’ worden heteroseksuelen neergezet als mensen die meestal een instabiele relatie hebben en wordt heteroseksualiteit in verband gebracht met psychiatrische stoornissen en kindermishandeling. Alsof dit beelden zouden zijn die breeduit in de maatschappij leven over homoseksuelen! Wie invoelingsvermogen wil kweken, doet dat niet door nepfeiten te verkopen. En al helemaal niet door leerlingen mee te geven dat ze hierover moeten zwijgen.
Deze absurde nonsens riekt haast naar heterohetze.
De SGP heeft drie vragen aan de minister:

1. Vindt hij dit soort materiaal ook problematisch? Gaat hij ten minste bij uitgevers aan de orde stellen dat leerlingen recht hebben op feitelijk correcte context en informatie, aangezien het kabinet sinds enkele jaren graag contact met hen onderhoudt over stereotypering?
2. Vindt de minister ook dat organisaties die dit soort inhoud verspreiden geen recht hebben op subsidie?
3. Wat vindt hij ervan dat leerlingen na het lezen van dit soort informatie ook nog eens de mond wordt gesnoerd? Hoe wil hij zich inspannen om ervoor te zorgen dat ouders veel meer betrokken worden bij het onderwijs over seksuele vorming, zodat ze weten wat hun kinderen te zien krijgen?

Seksediversiteit
De kabinet wil onderzoeken wat nodig is om het belang van intersekse kinderen te bevorderen. Nederland is echter al door de VN op de vingers getikt vanwege het toelaten van onnodig medisch ingrijpen bij deze kinderen. Komt er concrete, wettelijke regulering om onnodige medische ingrepen bij intersekse kinderen te voorkomen? En waarom zou dit ook voor transgender kinderen niet op vergelijkbare wijze nodig zijn?

Emancipatie van deeltijdwerk
Het kabinet ziet het als een groot probleem dat mensen in deeltijd werken. Het zou namelijk economisch voordelig zijn om meer te werken. Beseft het kabinet dat de samenleving meer is dan economie? Hoe zat het ook alweer met het hoge aantal burn-outs? Niet iedereen, maar wel heel veel mensen kiezen bewust voor deeltijd. Dat blijkt bijvoorbeeld uit gegevens van het SCP. Accepteren we hun keuzes voluit of vindt het kabinet deze vorm van emancipatie moeilijk te verkroppen? Beseft de minister dat burgers die een intensieve zorgtaak vervullen, bijvoorbeeld in het gezin, zich niet gezien voelen door dit beleid? Hoe gaat hij meer positieve waardering geven aan deze burgers?

Prostitutie
Emancipatiebeleid en feministisch buitenlandbeleid zonder aandacht voor prostitutie is bijzonder opmerkelijk. Dagelijks zijn veel vrouwen het slachtoffer van uitbuiting door mannen. Waarom krijgen thema’s zoals de arbeidsmarkt, veiligheid en zorg wel aandacht in de brief, maar prostitutie niet? Wil de minister dit voortaan ook meenemen?