Ark van Noach

Stel je eens voor dat elke partij een werkbezoek mag organiseren voor kabinet en Kamer. Om iedereen met de neus op de feiten te drukken. Zo van: kijk, dit gaat er mis! Of juist positief: dit is een inspirerende plek.  

 Dan vraag je je af: waar zouden we elkaar mee naar toe nemen?

De VVD? – het zou mij niets verbazen als de VVD ons meeneemt naar een transportondernemer in Twente. Mooi bedrijf, harde werkers. Kijk mensen, hier wordt het geld voor de BV Nederland verdiend,  glundert Zijlstra.  De ondernemer knikt, maar voegt er wel aan toe: “die accijnsverhoging  gaat niet werken hoor, de mensen gaan allemaal tanken in het buitenland.” Hij heeft gelijk! Mijnheer de minister-president, wat is hierop uw antwoord? .

Dan de PvdA. Samsom gaat verrassen. Ook naar een bedrijf! Wel een bijzondere onderneming:  Fokker, in Hoogeveen.  Ze doen iets met onderdelen van jachtvliegtuigen. De directeur slaat Samsom opgetogen op de schouder. Bedankt man,  “Ik verwacht een enorme banengroei door het kabinetsbeleid!” Da’s goed nieuws voor een Partij van de Arbeid, zou ik zeggen.

Komen we bij Wilders. Wat is dat nou? Hij wil ons niet meenemen! Waarom niet? Zijn motivering: ”Ik vind het te klef, samen op werkbezoek. Net alsof we met z’n allen echt de problemen willen aanpakken. Daar verzet ik me juist tegen.”

Roemer is milder Hij heeft z’n oog laten vallen voor een tuinder vlak bij het Land van ooit. Diens Hollandse tomaten dreigen nu ook geplukt te gaan worden door Roemenen en Bulgaren. “Hoe vaak hebben wij het nu niet gezegd,” zegt Roemer: “Leer de lessen van het verleden nou eens!” Ik vind dat hij een punt heeft. Vindt de minister-president dat ook?

De beurt is aan Buma. Iedereen is oprecht benieuwd waar het CDA nu eigenlijk naar toe wil.  Buma heeft er goed over nagedacht. Het wordt een gesprek met oud-premiers van CDA-huize: De Jong, Van Agt, Lubbers, Balkenende.  De oud-premiers hebben een heldere boodschap:  Nederland wordt onbestuurbaar, tenzij het CDA groter wordt, en de overheid kleiner. Buma knikt tevreden.

Slob’s keuze wekt verbazing. Hij wil naar de rosse buurt, de Wallen in Amsterdam. Gelijk heeft hij! Laat iedereen nu eens horen hoeveel mensen daar door een stapeling van problemen in de prostitutie belanden, en er vervolgens tegen hun zin in verstrikt raken!

Groen Links: Die partij gaat iets duurzaams doen. Elektrische auto’s  rijden in Duitsland als een trein, zegt van Ojik. In Nederland  niet. Het wordt tijd dat het kabinet daar de stekker in steekt, zegt ie.  Terechte vraag: wat kunnen wij leren van ‘schoon en zuinig’ in Duitsland?

Thieme neemt ons mee naar de Hedwigepolder in Zeeland. Om ons te laten zien hoe mooi het gaat worden met die kluten en scholeksters straks. Maar ik zie fazanten en hazen, en in de verte een boer op z’n trekker, voortploegend in een prachtige polder. Tsja….   

Krol? Die hoeft niet ver weg. “Ga hier gewoon in Den Haag de straat op, en luister naar al die arme 50-plusssers. Je proeft en ruikt gewoon de onvrede, zegt Krol.” Dat is waar, zeker bij die mensen met een klein of helemaal geen pensioen. Een groep om goed oog voor te hebben. Maar hoe zit het dan met die grote groep vermogende ouderen? Misleiding door 50-minners, zegt Krol gedecideerd.  En wat zegt de minister-president?

Wie vergeet ik nou nog? O, ja, collega Pechtold! Dacht ik het niet? Het wordt een strandwandeling in Scheveningen. Helder, transparant, niks geen achterkamertjes of achterbank.  We gaan naar de pier, daar is nu  Pechtolds Pretpaleis. Beneden een coffeeshop, met eigen wietplantage. Daarboven mega-café, ook voor 18-minners.  Op de bovenste etage een casino met veel eenarmige bandieten. Op weg naar de uitgang komen we nog een bijzonder kamertje tegen: een behandelingsruimte voor alle soorten weigermensen, legt Pechtold uit.

Maar nu dan de vraag: waar kiest de SGP voor? Waar zou ík heengaan?

Zullen we eens gewoon naar een gezin gaan, met drie schoolgaande kinderen? In Scherpenzeel, of in Medemblik. Ik verwacht stevige teksten. “Beste politici, we hebben eens zitten rekenen. Weet u dat wij door de belastingmaatregelen, de verlaging van de kinderbijslag en het ‘boekengeld’ er uiteindelijk zo’n 2500 euro op achteruit gaan.

En de mevrouw uit Medemblik vraagt zich verbijsterd af waarom zij gestraft wordt voor haar zorgtaken. Ze zegt: “Ik loop de fiscale tweeverdienersbonus mis, omdat ik veel tijd besteed aan de zorg voor mijn zieke moeder, en voor mijn gehandicapte zoon. Foei, zegt de fiscus, u heeft geen baantje! En straks wordt óók nog eens de tegemoetkoming van 1460 euro geschrapt voor alleenverdieners met gehandicapte kinderen. Is dat echt waar?” 

De SGP is het met die meneer uit Scherpenzeel en die mevrouw uit Medemblik eens!  Gezinnen die het al financieel zwaar hebben, krijgen het nog eens zwaar voor de kiezen. De kloof tussen alleen- en tweeverdieners wordt nog veel groter, terwijl die al levensgroot was. Een eenverdiener gezin met 40000 euro moet straks 11000 euro belasting afdragen. Een tweeverdiener gezin met samen hetzelfde inkomen betaalt slechts 4000 euro. Het eenverdiener gezin heeft dus 600 euro per maand minder te besteden.

En dan leiden de nieuwe plannen ook nog eens tot torenhoge tarieven voor elke extra verdiende euro. De eenverdiener die 40000 verdient en erin slaagt 1000 euro extra te verdienen, moet daarvan de helft weer inleveren bij de fiscus. En als je boven de 56000 euro komt is het tarief zelfs 60%. . Nederland heeft teveel inkomensafhankelijke regelingen. We hadden al de huurtoeslag, de zorgtoeslag, het kindgebonden budget en de studiefinanciering waardoor het rendement van elke extra verdiende euro afneemt. Maar nu komen daar de inkomensafhankelijke algemene heffingskorting en de arbeidskorting nog eens bovenop. 

Om een lang verhaal kort te maken: Tegen deze plannen kunnen wij geen “ja” zeggen. Dit moet echt anders. Ik hoor graag de reactie van het kabinet .

En weet je met wie jullie ook eens moeten praten, zegt de meneer uit Scherpenzeel? Met de mantelzorgers! Als je echt  die beweging naar meer zorg voor elkaar wil maken, moet je meer inzetten op het ontlasten van de toch al overbelaste mantelzorgers. Goed punt! Ziet het kabinet mogelijkheden om de gemeenten extra geld te geven voor deze zogenoemde respijtzorg?

Het zou zomaar kunnen dat die mevrouw uit Medemblik ook nog een heel ánder punt zou aansnijden. “Denken jullie ook nog aan de waarden en normen? Ik ben zelden zo boos geweest als pas. Ik hoorde een radioreclame die mensen die gelukkig getrouwd zijn oproept om een site moet bezoeken om vreemd te gaan. Dat is toch gewoon schunnig?”

Helemaal mee eens! Je hoeft echt geen SGP-er te zijn om je hierover kwaad te maken. Uit een TNS-Nipo-onderzoek dat we hebben laten uitvoeren blijkt dat heel veel mensen zich hieraan ergeren. Waarom kijkt de politiek hier zo weg? Durf hier eens duidelijk stelling in te nemen! En als je die reclames al niet aan banden wil leggen, verplicht dan die bedrogsites maar eens tot een bijsluiter: “Vreemd gaan dupeert kinderen” We weten toch dat vreemd gaan tot scheidingen leidt, met alle maatschappelijke gevolgen en kosten van dien? Ik hoor graag een duidelijke reactie van het kabinet!

Zullen we ook nog naar een ‘goed doel’ gaan? Het Oranjefonds bijvoorbeeld, of naar het Leger des Heils, of naar Gevangenzorg, of naar de samenwerkende gezondheidsfondsen. En vergeet de kerken niet! Er zijn zoveel vrijwilligerste vinden in ons land. Zie het kabinet ze staan? Niet om de gaten in de rijksbegroting te vullen, maar wel als onmisbare bondgenoten vanuit de samenleving zelf.

Zullen we ook naar dat opvanghuis voor ongewenst zwangere vrouwen gaan?  Een jonge vrouw vertelde me: “Toen ik ongewenst zwanger werd, zeiden mensen in mijn omgeving: waarom kies jij niet gewoon voor abortus? Het wordt helemaal vergoed, het loopt soepel…. Maar zij zei: ik wil geen nieuw leven doden. Ik heb  een echo van het kindje gezien, en ik kan het niet over m’n hart verkrijgen dat leven te laten doden.  

Teken ook het Europese burgerinitiatief ‘one of us’,” stimuleerde zij ons- voor mee rechtsbescherming voor pril leven. Het kan nog!

En dan nog iets: weet je wat ik niet snap? Als zelfs die liberale abortuswet die wij in Nederland hebben, ervan uitgaat dat abortus alleen mag in een onontkoombare noodsituatie, dan maak je mij niet wijs dat dat meer dan 30.000 keer per jaar het geval is. Zou dan niet op zijn minst het beleid moeten zijn om die noodsituaties zo veel als mogelijk te voorkomen?

Die vraag van die ongewenst zwangere vrouw geleid ik graag door naar het kabinet!

Genoeg te doen in het binnenland. Maar heel graag zou ik op werkbezoek ook graag even over de grenzen gaan.  

Zullen we naar Israël te gaan, en te horen over goede samenwerkingsprojecten tussen Israeli’s en Palestijenen daar. Om van beide kanten te horen hoe onverstandig het beleid is om bedrijven ervan te weerhouden om zaken te doen in de betwiste gebieden. Wat is dat voor een zotternij, om te zeggen: bouw die waterzuivering maar niet?  Is het kabinet bereid met dat averechtse ontmoedigingsbeleid te stoppen?

Laten we in de regio verder rondtrekken. Zullen we eens gaan praten met de kopten in Egypte, met gevluchte christenen uit bijvoorbeeld Irak en Syrie. Velen voelen zich in de steek gelaten door het westen. Natuurlijk zeggen wij: je moet oog hebben voor alle mensen, en de ellende hier raakt ontzettend veel groepen. Maar vergeet niet, zeggen zij: “Je hebt soennitische landen die helpen soennieten. En sjiitische landen helpen hún sjiieten. Maar wie heeft er nog oog voor de christenen?

Die Kopten en christelijke vluchtelingen uit Syrië en Irak zeggen: wees niet naïef, zien jullie niet dat de islamisten er gewoon op uit zijn de christenen te verdrijven uit onze hele regio. En wat doen jullie in het westen? Conferenties organiseren over islamofobie… Dat is de wereld op z’n kop!

Of zou het ook zonder werkbezoek lukken, om in het nieuwe mensenrechtenbeleid, het tegengaan van geloofsvervolging herkenbaar tot speerpunt van beleid te maken?

Al die strijd en oorlogen en aanslagen wereldwijd maken duidelijk dat de wereldvrede bepaald nog niet is uitgebroken. Goede vraag om te kijken of onze defensie wel op orde is..

Ik vrees dat het antwoord ‘nee’ is. Zullen we naar een kazerne in Ermelo of Assen gaan om van de militairen eens te horen hoe zij denken over de ongehoorde kaalslag van Defensie? Aan het plunderen van de defensiepotten komt maar geen einde! Wordt het nu eindelijk niet eens tijd om defensie te gaan verdedigen vragen de militairen ons? Vindt u ook niet dat ze gelijk hebben? Vraag ik het kabinet.

Ideeën voor werkbezoeken genoeg. Maar stel nou voor dat de andere fracties en het kabinet zouden zeggen: Beste SGP, aan de die lange lijst van bezoeken kunnen we niet beginnen. Je moet er echt 1 kiezen, waarin zo sterk mogelijk naar voren komt waar het hart van je partij ligt..

 Dan zou ik het over een heel andere boeg gooien.  Ik heb een voorstel.

Zullen we naar de ark van Noach gaan? Nee, ik nodig u niet uit naar de berg Ararat in Turkije,  maar naar de prachtige nagebouwde ark die nu nog in Dordrecht aangemeerd ligt. Het is een indrukwekkend, immens  bouwwerk, de verwezenlijking van de droom van Johan Huibers, een ondernemende timmerman uit Noord-Holland.  Bezoekers vanuit de hele wereld komen er kijken.

Weet u wat ik nou zo inspirerend vind? Dat die ark er toch gekomen is, terwijl  de bouwer ongelooflijk veel obstakels tegenkwam op zijn weg. Natuurlijk zeiden er mensen: dit lukt je nooit, je bent niet wijs. Natuurlijk moesten veel overheden achter de oren krabben: een ark zit niet in het bouwbesluit. Maar de bouwer is gewoon aan de gang gegaan.  

Dat is een mentaliteit  die Nederland juist ook in crisistijd nodig heeft. Mogelijkheden zien, niet moeilijkheden!  Dat heeft de bouw ook hard nodig. Daar heeft de SGP concrete voorstellen voor gedaan. Maakt het kabinet nu echt werk van minder regels en minder bureaucratie?  Ook in de zorg? Ook in het onderwijs?

De ark is niet zomaar een bouwwerk. Er is een bijzondere reden waarom mijn hart juist bij dit bouwproject sneller gaat kloppen. Dat heeft natuurlijk alles te maken met de symboliek, de boodschap van deze ark. Als je in Dordrecht de bouwer vraagt: waarom heb jij de ark gebouwd? Dan zegt hij: “Om de mensen te wijzen op de liefde van God en op de noodzaak om ernst met Hem te maken.”

Mooi gezegd. Een boodschap van ernst. Toen Noach ooit aan het bouwen was, werd hij niet erg serieus genomen. Zijn waarschuwingen over onrecht en goddeloosheid werden massaal in de wind geslagen. De gevolgen waren catastrofaal.

Vele eeuwen later komt Jezus in zijn prediking terug op de ark van Noach. In de toekomst zal het zo zijn, zegt hij, dat het gedrag van de mensen weer net zo zou zijn als in de dagen van Noach. En wat was er dan mis? Dan verwacht je een opsomming van vreselijke dingen. Maar dan volgt er: eten, drinken, trouwen. Niks mis mee toch?

Op het eerste gezicht niet. Maar als daar alles mee gezegd is, als God helemaal ontbreekt, als er geen oog is voor Zijn goede geboden, als het alleen maar gaat over koopkracht en economie, dan hebben we niet alleen een economische crisis, maar dan tekent dat ook een aangrijpende geestelijke crisis. Dat is de ernst, ook nu.

Maar de ark is ook een boodschap van liefde, van geborgenheid. Er is redding en vernieuwing mogelijk voor ieder mens, wie hij of zij ook is en wat hij ook op zijn kerfstok heeft. Jezus Christus is de Ark van Behoud. Bij Hem is er leven, perspectief, geborgenheid. Het is verheugend dat die boodschap op zoveel plaatsen in de wereld, van China tot Zuid-Amerika, steeds meer aanslaat. Keer om. Kijk verder. Kijk omhoog.

Dan is het heus niet altijd mooi weer, dan kan er nog heel wat regen vallen. Maar dan zie je soms zomaar ineens een regenboog in de wolken. Als teken van Gods trouw.

Daarom, mijn oproep en bede: Laat Europa, laat Nederland, die boot niet missen!