Amazing grace

Het is geen geheim: de SGP-fractie is geen bewonderaar van Obama. Onze sympathie gaat doorgaans meer uit naar de republikeinen. Toch moet ik zeggen dat Obama ons kort voor de zomer positief verraste. Hij zong een lied: het wereldberoemde “Amazing Grace”!
Het filmpje daarvan was wereldwijd een hit. Eerder vandaag werd het in de hal van onze Tweede Kamer gezongen.

Wat was er gebeurd? In Charleston, in de staat South Carolina, richtte een 21-jarige schutter een bloedbad aan in een African Methodist Church. De zwarte predikant en acht andere leden van de kerk werden bruut doodgeschoten. Tijdens een herdenkingsdienst na dit verbijsterende bloedbad zette de Amerikaanse president het 'Amazing Grace'  in.

Het is een oud lied. John Newton, een ex-slavenhandelaar, schreef het in 1773
"Verbazingwekkende genade, die een stakker als ik gered heeft. Ik was eerst verloren, maar nu ben ik gevonden. Ik was blind, maar nu zie ik."

De slavenhandelaar was tot bekering gekomen. Hij inspireerde de Engelse parlementariër William Wilberforce in zijn strijd voor de afschaffing van slavernij en voor talloze andere hervormingen. Het werd zijn lust en zijn leven om kroongetuige te zijn van de onvoorstelbare genade van God. Daarom schreef hij dit lied over pure ontferming en onverdiende goedheid.

Die diepe genadetonen hoorde ik terug in het indrukwekkende verhaal van een Afrikaanse kindsoldaat van 14 jaar. Zijn oren, vingers en tenen waren afgesneden. In het ziekenhuis kwam zijn folteraar nota bene naast hem te liggen. De verpleegkundige hoorde dat, ze verwachtte dat de verminkte jongen vol haat en wraak zou zijn. Maar dat was niet zo.
Waarom niet? vroeg zij. Zijn antwoord: “Ik ben bang, dat ik in zijn situatie hetzelfde zou hebben gedaan. Ik wil vergeven, anders wordt de wereld nooit beter.”

Ooit waren dat de eerste woorden van Nelson Mandela, als vrij man na jarenlange gevangenschap: forgiveness and peace! Haat bestrijden met verzoening en genade!
Amazing Grace.

Wie maakt geen vuile handen? Wie kan er zonder genade? Elk mens voelt op zijn tijd aan dat het zonder genade, zonder vergeving, geen leven is. Niemand is daarvoor te slecht en niemand is daarvoor te goed. Die goede boodschap is er voor iedereen, wie je ook bent.

Graag wil ik dat vandaag dik onderstrepen, juist omdat wij als christelijke politieke partij geregeld verwijzen naar bijbelse leefregels die het goede voor mensen op het oog hebben. 
Dat doen we omdat wij geloven dat, net als in de muziek, alleen een pianist die de wetten van de muziek kent en toepast iets moois kan voortbrengen. Voor mensen die nooit een voet in de kerk zetten, kan dit  misverstanden opleveren.
Het misverstand, dat de kern van het christelijk geloof bestaat uit het naleven van regeltjes.
En het misverstand dat christenen zich beter wanen dan anderen. Dat is dus niet zo. De kerk is geen vergaderplaats voor halve heiligen, brave Hendriken of farizeistische betweters.
Het is een vrijplaats voor mensen aan wie het nodige mankeert en die om genade en ontferming verlegen zijn.

MdV, Amazing Grace raakt ons hart. Het raakt óók onze houding tegenover anderen.
Juist het besef dat wij allemaal op genade zijn aangewezen, maakt mild tegenover medemensen. Wie zij ook zijn.

Het is prachtig als slachtoffers van onrecht niet voor eigenrichting kiezen. Maar het is tegelijkertijd wel een oproep aan overheden om gerechtigheid. Kwaad moet ingedamd worden. In januari werden er in Parijs vreselijke aanslagen gepleegd. Op diezelfde dag stond ik bij een massagraf in Nigeria. Tien dagen daarvoor waren tientallen dorpelingen vermoord door Boko Haram, die in wreedheid niet onderdoet voor Isis. De wereld wist er niet van. Na terugkomst in Nederland heb ik daar aandacht voor gevraagd. ‘Kabinet, blijf Nigeria aanspreken en ondersteunen om Boko Haram aan te pakken. Bevorder hulp aan meisjes die getraumatiseerd zijn door wat zij hebben meegemaakt.’

Mdv, De wereld bloedt uit veel wonden. Ongelooflijk hoevelen wereldwijd op de vlucht zijn!
De Vivalditonen van een Arabische lente zijn ruw afgebroken. Een treurmars kwam ervoor in de plaats.

Zoveel mogelijk mensen zo goed mogelijk opvangen zo dicht mogelijk bij hun plaats van herkomst. Dat is in een notedop waar de SGP voor staat. Makkelijke oplossingen zijn er niet.
Aan de ene kant moeten we barmhartig herbergzaamheid bieden aan vluchtelingen die vrezen voor hun leven. Aan de andere kant moeten we duidelijk grenzen stellen aan migranten die hier niet mogen blijven.

Al die brandhaarden en conflicten laten zien dat in deze gebroken wereld tanks en vliegtuigen helaas nodig zijn om af te schrikken en  terrorisme te bestrijden.

MdV, toen de minister van Veiligheid en Justitie afgelopen zaterdagmorgen Nederland deelgenoot maakte van zijn favoriete muziek, begon hij met de Ouverture 1812 van Tsjaikovski. Als ik het goed begreep, sprak hem vooral het kanongebulder erg aan.
Ik waardeer zijn muzikale smaak, maar hij weet natuurlijk ook wel: daar winnen we de oorlog niet mee…

Als je alleen al kijkt wat er bij de politie, het openbaar ministerie, de rechtelijke macht allemaal moet gebeuren, dan vraag ik mij écht af of daarvoor voldoende geld beschikbaar is. Ik krijg sterk de indruk dat de begroting Veiligheid en Justitie niet op orde is.
Waarom investeert het kabinet niet meer in onze veiligheid?

Ook de defensiebegroting laat tekorten zien. Jarenlang zijn de defensiekassen geplunderd.
Kogels en reserveonderdelen zijn op. Tanks en vliegtuigen zijn verdwenen. Gelukkig is eindelijk een kentering gekomen. Vorig jaar steunde het parlement onze motie die vroeg om een goed plan en meer geld. Het begin is er. Maar er blijft nog steeds veel meer geld nodig.  De SGP stelt voor al het komend jaar méér te doen. Wil het kabinet er ook in de jaren erna een flinke schep bovenop doen?

MdV, Toen Obama het Amazing Grace aanhief en zong: “ik was blind, maar nu zie ik”, was dat ook een oproep aan de Amerikaanse bevolking als geheel. Zijn er blinde vlekken?

Goede vraag, ook voor ons land: Zien we wat er mis gaat?

Als u mij zou vragen: noem eens drie misstanden waar volgens  de SGP te weinig oog voor is, dan pak ik die handschoen graag op.

Dan zou ik allereerst noemen: schending van het recht om geboren te worden. Het massaal doden van ongeboren leven is afschuwelijk normaal geworden. De abortuswet is destijds met de krapst mogelijke meerderheid aangenomen. Veel voorstemmers zeiden: wij zijn ook niet voor abortus, maar zien het als een uiterste mogelijkheid in onontkoombare noodsituaties.
Oh ja? Het kan toch niet waar zijn dat dit meer dan 30.000 keer per jaar het geval is? Waarom dan ieder geval niet meer gedaan om noodsituaties waarop de voorstemmers van toen doelden, te voorkomen? Wil het kabinet daarop inzetten?

Een tweede blinde vlek: de problemen van kinderen als gevolg van ruzie en ontrouw tussen vaders en moeders. Het maakt veel liefs en moois kapot. Wij waren blij verrast dat uit allerlei hoeken van de Nederlandse samenleving steun kwam voor de campagne ikgavoortrouw.nl. Wanneer gaat het Kabinet zeggen: ‘wij gaan voor trouw’. Wat doet het kabinet om te voorkomen dat kinderen in de knel raken? Wat is het antwoord op het onrustbarend aantal vechtscheidingen?

Als derde blinde vlek zou ik willen noemen: de waarde van rust, meer speciaal: zondagsrust.
Steeds meer gemeentes offeren de (zondags)rust helaas op aan wéér een extra winkeldag.
Ik weet het: die verantwoordelijkheid ligt nu bij gemeenten, maar landelijk ligt er ook nog steeds een taak. Namelijk: het beschermen van burgers tegen gedwongen zondagsarbeid.
Controleert de arbeidsinspectie hierop ?

Mevrouw de Voorzitter, De SGP waardeert het dat in de financiële plaatjes invulling is gegeven aan de toezegging richting de SGP dat er iets gedaan wordt voor eenverdieners.
Dat zien we nu gebeuren: voor het eerst sinds jaren hoeven eenverdieners niet in te leveren. Goed dat er extra geld naar de gezinnen gaat via het kindgebonden budget. Maar ook hier moet meer gebeuren. Waarom gaat het kabinet door met het afstraffen van eenverdienersgezinnen via de belastingsregels? Erkent het kabinet dat hierdoor de kloof tussen een- en tweeverdieners groter wordt? Als dit probleem nu eens echt wordt aangepakt, dan is dat niet alleen eerlijker, maar is dat bovendien goed voor mantelzorgers.

De veranderingen in de zorg vragen steeds meer van mantelzorgers. Zij verdienen extra steun. Wil het kabinet onderzoeken om aantoonbare kosten die mantelzorgers maken aftrekbaar te maken voor de belasting? En wil kabinet gemeenten motiveren meer werk te maken van goede ondersteuning en toerusting van mantelzorgers?

Meer geld helpt soms om problemen op te lossen. Het kan een zetje zijn om bijvoorbeeld  kwaliteit van verpleeghuizen omhoog te krijgen. Er moet niettemin meer gebeuren dan het trekken van de portemonnee. De zorg heeft goede bestuurders nodig, waardering voor de werkvloer en liefde voor de mensen die zorg ontvangen. Het onderwijs heeft bezielde docenten nodig met een warm hart voor de leerling. Wil het kabinet dit goede bestuur actief bevorderen, zonder gelijk met nieuwe wetjes en regels te komen? Wordt er nu echt meer vertrouwen gegeven aan vakmensen?

MdV, Het is mooi dat de economie aantrekt. Maar het is ook opletten geblazen. Uit de begroting blijkt dat het structureel begrotingstekort toeneemt. Dat lijkt weer aardig op potverteren. Straks moeten we in magere jaren weer fors bezuinigen. Het is beter nu voorzichtiger te zijn!

Mdv, Compromissen tussen PvdA en VVD hoeven niet altijd slecht te zijn. Soms is het zelfs verstandig het goede van links en van rechts te combineren. Dan is iedereen tevreden, zoals strijkers, blazers en slagwerkers in een orkest een harmonieus geheel vormen.
Maar dat gaat niet altijd goed. Soms sluipt er ineens een valse noot in. Die kom ik in de Prinsjesdagstukken helaas ook tegen. Dan heb ik het over de belasting op sparen. De boodschap van het kabinet was eerder: we snappen het, het is niet eerlijk dat mensen belasting moeten betalen op basis van een verondersteld rendement dat met geen mogelijkheid te behalen is. Maar wat nu gebeurt, is koehandel. Het is toch raar, dat ouderen die net hun huis hebben verkocht, straks ineens meer belasting gaan betalen? Het is alsof je een snelheidsboete krijgt, niet omdat je te hard rijdt, maar omdat je met jouw auto hard zou kunnen rijden. Kabinet: doe wat aan die oneerlijkheid.

Mevrouw de Voorzitter, ik rond af. Dit jaar staan we stil bij 200 jaar Koninkrijk, 200 jaar parlement. Omdat ik mijn betoog begon met de zingende Obama, heb ik  nagegaan of kamerleden wel eens hebben gezongen tijdens debatten. Het antwoord is: ja. In ieder geval in de late middag van 11 juli 1919. De sociaal-democraten waren apetrots toen de acht-urige werkdag werd verankerd in de Arbeidswet. Na de stemming stonden zij als één man op. Eenstemmig hieven zij een rood strijdlied aan. De rechtse afgevaardigden waren kort verbijsterd – maar al snel rechtte de  militante ‘generaal’ Duymaer van Twist zijn rug.
Als tegenzang zette hij stevig het Wilhelmus in.
“Luide zingend sloeg hij tevens de maat” meldde de Nieuwe Rotterdamse Courant. Misschien voor het eerst weergalmde het Wilhelmus door de vergaderzaal. De Voorzitter haastte zich met hamergeklap de vergadering te sluiten. Nergens is bepaald dat zingen tijdens de vergadering verboden is.  Kennelijk laat muziek in de politiek zich niettemin moeilijk harmoniëren met een goede vergaderorde.

De muziek heeft een ding voor op de politiek: als je verschillende stemmen laat horen, heet dat in de muziek een fraai koor. In de politiek heet dat echter een lelijke kakofonie.
Toch geloof ik dat het luisteren naar die heel verschillende stemmen  meerwaarde heeft.
Het kan behoeden voor blinde vlekken. Daarom is het een slecht idee een kiesdrempel in te voeren. Nee, voor de SGP maak ik me gelet op de gestage groei geen zorgen.
Maar je moet ook om anderen denken. Het zou sneu zijn als we de PvdA of de VVD niet terug zouden zien in de Kamer! Daarom hoor ik graag van de minister-president dat hij geen muziek ziet in een kiesdrempel.

Tot slot: van harte wens ik de leden van het kabinet, maar ook onze mede-parlementariërs kracht, wijsheid en Gods zegen toe voor het nieuwe parlementaire jaar. En bovenal: amazing grace!