SGP tegen fosfaatrechtenplan

Staatssecretaris Van Dam wil de melkveehouderij opzadelen met fosfaatrechten. De SGP is het hier niet mee eens. SGP Tweede Kamerlid Elbert Dijkgraaf legt in een interview met BoerderijVandaag uit waarom: http://www.boerderij.nl/Home/Achtergrond/2016/4/SGP-fosfaatrechten-gaan-volstrekt-de-verkeerde-kant-op-2789397W/

Vandaag debatteert de Tweede Kamer met de staatssecretaris over zijn voorstel. Hierbij de inbreng van Elbert Dijkgraaf.

We missen een totaalpakket.

We missen de garantie dat fosfaatexport naar landen met fosfaatgebrek niet meetelt voor het fosfaatplafond.

We missen zicht op nieuwe derogatie.

We missen extra fosfaatruimte om generieke korting te voorkomen. 

Stuk voor stuk redenen om niet met de staatssecretaris mee te gaan. Ik licht ze toe.

Waar is het totaalpakket?

Fosfaatrechten zorgen níet voor schoner water.

De gebruiksnormen, verwerkingsverplichtingen en grondgebondenheidseisen zijn voldoende sloten op de deur.

Waar houdt de stapeling van regels op?

We zien voldoende mogelijkheden om actieprogramma en derogatie zó in te vullen dat de waterkwaliteit daadwérkelijk verbetert.

Veel vervuiling wordt bovendien onterecht in de schoenen van de landbouw geschoven.

Kijk naar de Mesdagfonds-analyse.

Ga eerst eens naar Brussel met een goed verhaal zonder fosfaatrechten.

En het fosfaatplafond?

We werken nu vier keer meer fosfaat de landbouw uit dan in 2002.

Export van vijf miljoen kilo fosfaatkorrels naar landen met fosfaatarmoede is toch fantastisch! Hier bedrijven de nek omdraaien voor minder fosfaatproductie, en landbouwgronden in Oekraïne en China uit laten mergelen?

Nee, fosfaatexport naar fosfaatarme landen verdient juist een lintje en moet niet meetellen voor het fosfaatplafond.

Hier kan Brussel niet tegen zijn.     

Hebben we een garantie voor nieuwe derogatie?

De SGP wil geen duur fosfaatrechtensysteem zonder zicht op derogatie.  

Waar is extra fosfaatruimte om  faillissementen en oneerlijke onteigening te voorkomen?

Een bedrijf met een nieuwe, maar lege stal, moet opeens 250.000 euro ophoesten voor 50 extra koeien.

Onbetaalbaar.

Bedrijven die nauwelijks gegroeid zijn, worden generiek gekort.

Onacceptabel.

Op z’n minst moet hiervoor meer fosfaatruimte komen.

Door saldering voor het fosfaatplafond.

Door beperkte omzetting van varkensrechten in fosfaatrechten via een tenderregeling.

Kortom,

zonder totaalpakket, zonder saldering, zonder zicht op derogatie, zonder extra fosfaatruimte, geen fosfaatrechten. 

En er rammelt meer.

Waarom één referentiedatum? H

ad je die dag toevallig jongvee uitgeschaard bij een ander, dan kun je fluiten naar die fosfaatrechten en ben je zo 50.000 euro armer.

Waarom niet de mogelijkheid om óók te kiezen voor een referentieperiode, bijvoorbeeld het eerste half jaar van 2015?

Bij bedrijfsovernames dreigen jonge boeren afgeroomd te worden.

Bedrijven die de afgelopen jaren nauwelijks gegroeid zijn, krijgen toch een generieke korting opgelegd.

Afroming gaat door, ook als de fosfaatproductie al lang onder het fosfaatplafond zit.

Al deze vormen van onteigening vindt de SGP niet acceptabel.

Hoe lang wil het kabinet trouwens doorgaan met het rechtensysteem?

Een einddatum zou in ieder geval helpen voor fiscale afschrijving en het drukken van de prijzen.

En is de bril van fosfaatefficiëntie niet te roze gekleurd?

Het ene jaar is het voordeel 0%, het andere jaar 15.

Hoe gaan boeren elk jaar een sluitende mestboekhouding krijgen?  

Tot slot.

De SGP stemt zo niet in met het voorstel van de staatssecretaris.

Afgelopen zaterdag mocht ik koeien in de wei laten.

Een prachtgezicht.

Die koeien van boer Bert verdienen geen nieuwe papierwinkel, maar een pluim.