Dag van boete en verootmoediging

Afgelopen zondag 11 mei was het binnen de Gereformeerde Gemeente een dag van boete en verootmoediging. De Gereformeerde Gemeente is één van de kerkverbanden die de achterban vormen van de SGP. Op de Generale Synode (een vergadering van alle kerkelijke gemeenten van het kerkverband) van 2013/2014 is besloten tot deze dag. De aanleiding hiervoor wordt gevonden in de algehele zondigheid van ons land Nederland als geheel en de doorwerking daarvan binnen de kerk zelf. In een kanselboodschap die in alle kerkelijke gemeenten van dit kerkverband is voorgelezen is gewezen op de staat van verval op allerlei moreel gebied. En daarbij de algehele verlating van God en Zijn geboden in ons land, maar ook binnen de eigen kerkelijke gemeente. Deze boodschap werd gekoppeld met een oproep om de eerste oorzaak niet te zoeken bij anderen of buiten de kerk, maar juist binnen de kerk. Daaraanvolgend is er in alle kerkelijke gemeenten van dit kerkverband over dit thema een preek gehouden of gelezen. De inhoud hiervan was erop gericht dat er wederkeer nodig is binnen de kerk zodat mensen buiten de kerk ook het onderscheid weer kunnen zien. Een hartelijke oproep om de Heere te smeken om een reformatie binnen maar ook buiten de kerk.

Een voortdurende reformatie

De vraag kan nu komen; Wat heeft dit te maken met de SGP? Ik zou een aantal punten willen benoemen. Als eerste staan de letters SGP voor Staatkundig Gereformeerde Partij. Iemand zei éénmaal over de gereformeerde kerk dat deze voortdurend moest reformeren om gereformeerd te blijven. Ditzelfde zou ook gezegd kunnen worden van de SGP. Ook de SGP dient zich keer op keer te bezinnen op hun Bijbelse opdracht. De opdracht om het nut en de noodzaak van het dienen van God en het onderhouden van Zijn geboden bij mensen en in raadzalen te brengen. Deze bezinning zal vooral gericht zijn op het onderzoek van de Bijbel. Waarbij het geen zucht is naar vernieuwing maar juist naar behoud van de oude gekende waarheden.

Tijdgeest

Ten tweede werd er in de kanselboodschap een tijdgeest benoemd die ook de SGP niet voorbijgaat. Materialisme, individualisme en egoïsme het zijn de tekenen van onze tijd. Daarover moeten SGP-ers ook schuld over belijden bij de Heere en zich er vanaf keren.

Materialisme

Maar niet alleen persoonlijk, ook is het nodig om alert te blijven op onze posten. Ook vanuit de raadzalen, provinciale vergaderzalen en landelijke kamers moet gehoord worden dat die ongebreidelde zucht naar het materialisme ten einde het hart niet kan vervullen. Dat de begeerte van ons hart naar alles wat mooi is en blinkt, gelijk is als het graf dat nooit zegt: ‘het is genoeg’.

Individualisme

De samenleving moet af van het individualisme. Het verschil tussen een socialist en een christen is dit: Een socialist spreekt over de rechten van de medemens, een christen over plichten. De socialist wijst erop dat men recht heeft op dit en op dat. Dat maakt mensen individualistisch. We zien dit duidelijk in de verzorgingstaat waar mantelzorg door professionele hulp was verdreven. En daarmee de kosten van de zorg zo hoog zijn opgelopen dat intussen de wal het schip aan het keren is. Als het goed is dan wijst een christen op de plicht van de “bezittende mens” om naar zijn vermogen de “niet bezittende mens” te ondersteunen. En de plicht van de “niet bezittende” om niet in luiheid te leven. En dat alles begint niet met geld, maar met aandacht. Voor een christen komt dit op uit het gebod: uw naaste liefhebben als u zelf.

Egoïsme

Ook moeten we waken voor egoïsme. Onvrede over onze situatie, financieel of anderszins maakt een mens ook snel egoïstisch. Dan hebben we niets meer over voor een ander. Ook hierin kan de SGP laten zien waarvoor ze staan. Laten we actief opzoek blijven naar de mogelijkheden om mensen te helpen die hulp nodig hebben. Laten we kerken en diaconieën hierbij betrekken om zo het beeld van onze Heere Jezus te vertonen bij onze niet kerkelijke medeburgers. Laten we ruimhartig zijn en blijven in het toekennen van middelen voor hen die het nodig hebben.

Stad op een berg en een licht op de kandelaar

Als derde punt waarom deze boetedag ook een relatie heeft met de SGP zou ik onze voorbeeldfunctie willen benoemen. SGP-ers zijn wel de vooruitgeschoven posten van de kerk. Ze staan midden in de maatschappij en wijzen hun omgeving op het nut en de noodzaak van het dienen van God en het onderhouden van Zijn geboden. Juist van een SGP-er wordt er verwacht een stad op een berg en een licht op de kandelaar te zijn voor de omgeving.

Integriteit

Afgelopen donderdag 8 mei werd het thema integriteit met de raadsleden behandeld. Bij de presentatie gaf de spreker een tip. Hij stelde dat om te bepalen of iets wel of niet integer is moet men een derde persoon of groep personen introduceren in het dilemma. Hij gaf als voorbeeld het versturen van een Twitter bericht. Hij zei: Stel jezelf de vraag of je dit bericht hardop zou kunnen voorlezen voor een groep mensen. Afhankelijk daarvan verstuur je het. Een SGP-er hoeft als het goed is niet van deze kunstgreep gebruik te maken. Een SGP-er weet zich altijd voor het aangezicht van God (coram Deo) en toetst dan ook zijn gedrag aan de Wet van Die God. Dit geeft een veel vastere koers. Want de publieke opinie over wat toelaatbaar is en wat niet dat wisselt sterk met de tijd. Maar Gods geboden Zijn eenvoudig, goed en veranderen nooit. Zo stelt een SGP-er zich niet de vraag wat een groep mensen ervan zou vinden. Maar hij toetst het aan de wet: God liefhebben boven alles en onze naaste als onszelf. Dat passen we toe op ons handelen, ons spreken en onze gedachten.

Als we dat laatste bedenken dan is een dag van boete en van verootmoediging nog niet zo verkeerd.