Is er nog een plaats en toekomst voor christenen in de Arabische wereld?

Spreken over “de situatie van christenen in het Midden-Oosten” roept vandaag vooral de essentiële, ja klemmende vraag op: Is er nog een plaats en toekomst voor christenen in de Arabische wereld?

Of gaat de dreigingsvolle leus van verdrijving, gekalkt op muren in Arabische steden, “na de lieden van de zaterdag (de Joden), die van de zondag (christenen)” zich metterdaad in onze eeuw voltrekken?

De gesel van islamistisch terrorisme waaronder christenen in het Midden-Oosten gebukt gaan, zwiept vandaag evengoed over het Europese continent. Alleen al vanuit welbegrepen eigenbelang zou de EU zich duidelijk moeten opwerpen als de beschermer van christenen en andere minderheden in het Midden-Oosten.

Dat betekent ook concrete steun aan hervormingsgezinde krachten (onderwijsvernieuwing!) binnen de “oemma” (de moslimgemeenschap). Want naar de woorden van een ervaringdeskundige: “totalitarisme op basis van het islamitisch geloof is de ergste onder alle regeringssystemen”.

Bas Belder roept in het debat vandaag de EU en haar lidstaten op zich naar vermogen in te zetten voor een toekomst van christenen in het Midden-Oosten. Hun toekomst is immers nauw verbonden met het Europa van de toekomst!