Geloofsvervolging in Europa onder christelijke vluchtelingen

Het zijn in paragraaf 148 van het rapport-Weidenholzer over mensenrechten in de wereld nog geen tien woorden: “waar (Europa!) christelijke vluchtelingen regelmatig worden vervolgd op religieuze gronden”.

Echter, achter deze weinige woorden gaat een wereld van angst, aan leed, ja aan traumatische ervaringen schuil. “Ik had in mijn Duitse opvanghuis meer angst als in Syrië”, bekent bijvoorbeeld een 29-jarige christelijke vluchteling. Jihadisten uit zijn geboorteland vormden zijn medebewoners, die hij dan ook ontvluchtte...

Slechts enkele weken geleden publiceerde Open Doors Duitsland haar onderzoek naar 743 rechtsovertredingen tegen christelijke vluchtelingen in Duitse asielonderkomens. “Het topje van de ijsberg”, beklemtoont de hulporganisatie.

Van doodsbedreigingen, lichamelijk letsel, onzedelijk gedrag jegens vrouwen en meisjes is veelvuldig sprake. Dan zwijgen we maar over het verbale geweld van moslimradicalen richting christelijke asielzoekers als “onreine ongelovigen” die geen gemeenschappelijk dak boven het hoofd verdienen. Dus ook geen gebruik mogen maken van gemeenschappelijke keukens en douches.

“Iedere dag word ik bedreigd”, vertelt een christelijke bekeerlinge tijdens een interview met de rug naar de camera. Wat moet zij, wat moeten opnieuw vervolgde oosterse christenen denken van geloofsvrijheid, democratische rechtsstaat in Europa? Aan ons allen het antwoord!