De EU wil graag een hoofdrol spelen in het Midden-Oosten. Maar laten we realistisch zijn: we zijn er niet eens een figurant. Het staakt-het-vuren kwam er door bemiddeling van Egypte en druk van Israëls belangrijkste bondgenoot VS.

Tekenend is dat het Europees Parlement vorige week niet eens probéérde een standpunt te vormen. Het parlement beperkte zich tot een gedachtenwisseling.

Dat de rol van de EU in de regio beperkt is, is misschien maar goed ook. Want de positie van de Europese Commissie is gevaarlijk eenzijdig. De EU-buitenlandcommissaris Joseph Borrell zoekt de oorzaken van het conflict vooral bij het Israëlische nederzettingenbeleid en de positie van Oost-Jeruzalem. Maar zijn woordvoerder sprak vorige week met geen woord over de kwalijke rol van Iran in de regio.

Terwijl Iran de kern is van het alsmaar oplaaiende geweld in het Midden-Oosten. Iran steunt Hamas in Gaza en helpt Hezbollah bij de noordgrens van Israël. Zo vormt Iran als het ware een halve maan van bedreiging rond Israël.

Zolang dat de realiteit is, heeft Israël geen keus. Het land moet zich verdedigen. Hamas is nu even verzwakt. Maar deze terreurorganisatie zal zich snel herbewapenen met steun van Iran.

Het zou al helpen als de EU deze realiteit onder ogen ziet. De EU moet een veel hardere opstelling kiezen tegenover Iran en daarbij samen optrekken met VS.

Wat ook zou helpen is als de EU veel kritischer wordt op financiële steun in de regio. Er zijn duidelijke aanwijzingen dat EU-geld via ngo’s en de Palestijnse Autoriteit in handen komt van terroristen. Ik heb er meermalen aandacht voor gevraagd. Nietszeggende antwoorden waren het resultaat.

Ik word een beetje moe van collega-Europarlementsleden die steeds hameren op een prominentere rol voor de EU in het Midden-Oosten. Laat het bemiddelen maar over aan landen als Egypte en VS.

De EU heeft al de handen vol aan het oplaaiende antisemitisme op eigen grondgebied. Misschien moeten we ons daarop concentreren.

 (opinie Bert-Jan Ruissen in AD-kranten 27 mei 2021)