Strafrecht en zeden

Nergens komt duidelijker naar voren dat mensen geneigd zijn tot het kwade dan op het terrein van de misdaad en criminaliteit. Geweld, doodslag, prostitutie en verslaving zijn daar uitingen van. De SGP vindt dat de overheid de taak heeft om het kwade in te dammen en om strenge maatregelen te nemen tegen illegale praktijken. Een beleid waarin zedeloos gedrag wordt gestimuleerd of goedgekeurd, is funest voor de bevolking van Nederland. Dat geldt ook voor gedrag dat weliswaar strafbaar is, maar oogluikend wordt toegestaan. De SGP is daarom tegen gedoogbeleid en voor strikte strafrechtelijke maatstaven.

Op veel terreinen geeft de overheid zelf het slechte voorbeeld. Zo haalt de Nederlandse staat, onder het mom van het tegengaan van verslavingen via de kansspelbelasting, voordeel uit de Staatsloterij en casino’s. Het halfslachtige gedoogbeleid op het terrein van drugs draagt eveneens bij aan het beeld dat in Nederland alles is toegestaan. De afschaffing van het bordeelverbod doet velen niet alleen denken dat prostitutie een normaal beroep zou zijn, maar blijkt ook veel prostituees uit Oost-Europese landen aan te trekken. Veel ‘exploitanten’ maken zich schuldig aan uitbuiting en vrouwenhandel. Bestrijding van mensenhandel is een complexe zaak. Om dit type misdrijf daadkrachtig tegen te gaan, is het noodzakelijk dat er rechters komen die zich specialiseren in het bestrijden van deze misdrijven.

Kinderpornonetwerken, vrouwenhandel en drugscriminaliteit zijn voorbeelden van criminaliteit die op internationaal niveau spelen. Ze zorgen voor ingewikkelde opsporings- en strafzaken. Juist zulke internationaal opererende bendes moeten effectief kunnen worden aangepakt. Samenwerking met politie en justitie in andere (Europese) landen moet daarom worden geïntensiveerd. Ook de uitwisseling van gegevens inzake verdachten, wijze van opereren en vormen van criminaliteit moet sterk verbeterd worden. Dit geldt reeds op het landelijk niveau, waar de korpsen nog lang niet altijd goed samenwerken, maar zeker ook op internationaal vlak.

Concreet:

• Prostitutie is mensonwaardig! Feitelijk zijn de meisjes, vrouwen, jongens en mannen die in de ‘seksindustrie’ beland zijn overgeleverd aan gewetenloze criminelen die maar één ding willen: geld verdienen. Met mensensmokkel, uitbuiting en andere onfrisse praktijken, waarbij dikwijls schaamteloos misbruik wordt gemaakt van de trieste omstandigheden waarin de slachtoffers verkeren. Tegen die achtergrond is het een schande dat in Nederland prostitutie is gelegaliseerd en -ook door de overheid- als een normaal beroep wordt behandeld. De afschaffing van het bordeelverbod heeft geen oplossingen gebracht, maar alleen maar meer ellende. De signalen die politie en hulpverleners opvangen uit die wereld wijzen dat uit. Daarom zou het goed zijn als er weer een (landelijk) verbod komt op het exploiteren van mensen voor seksuele doeleinden. In ieder geval moeten gemeenten de vrijheid hebben om prostitutiebedrijven van hun grondgebied te weren. Het bezoeken van prostituees moet strafbaar worden. Nederland zou daarbij goede voorbeelden van andere landen moeten volgen. Vrouwen in de prostitutie dienen goede hulp en opvang te krijgen. In elke gemeente waar prostitutie plaatsvindt moeten er uitstapprogramma’s zijn voor vrouwen die uit de prostitutie willen stappen. Politie en justitie moeten de strijd tegen mensenhandel opvoeren, uiteraard in goed overleg met andere Europese landen. Gezien de ernst van dit delict zijn hogere straffen nodig.
• Het spreekt voor zich dat kinderporno een misdaad is, die streng bestraft dient te worden. In de praktijk blijkt de strafmaat niet afschrikwekkend te zijn. Er moet zo snel mogelijk een verplichting voor providers komen om te filteren. De beschikbaarheid van porno draagt niet bij aan een gezonde visie op seksualiteit, maar is slechts een oppervlakkige vorm van lustbeleving die vrouwen degradeert tot lustobject. Ook de verkrijgbaarheid van porno bij bijvoorbeeld benzinestations moet tegengegaan worden.
• Door de staat goedgekeurde kansspelen zorgen in de praktijk voor heel veel verslaving, met alle gevolgen van dien voor de verslaafden zelf en hun gezinnen en families. Deze verslaafden hebben hulp nodig om van hun verslaving af te komen en niet nog verder weg te zinken in de financiële ellende. De mogelijkheden om mee te doen aan kansspelen moeten worden ingeperkt. Reclame ervoor is natuurlijk al helemaal het paard achter de wagen. In de strijd tegen gokverslaving is het landelijk register, waarin mensen verplicht of vrijwillig uitgesloten kunnen worden van deelname, een positieve eerste stap. Het aanbieden van casino’s is geen staatstaak. Het enige voordeel van de verkoop van Holland Casino is dat de overheid dan zelf geen casino’s meer beheert. Deze liberalisering heeft echter een ongewenst drempelverlagend effect. Er moet zeker geen wettelijke ruimte komen voor meer kansspelen, zoals kansspelen via internet. De bestaande wetgeving moet daadwerkelijk worden gehandhaafd. De kansspelautoriteit moet zijn taak goed kunnen uitvoeren. Daarvoor zijn meer mensen nodig.
• Het gedoogbeleid is onduidelijk en halfslachtig. De indruk wordt gewekt dat zo’n beetje alles kan of door de vingers wordt gezien. Geen wonder dat het buitenland niet te spreken is over de Nederlandse toestanden. Dit gedoogbeleid is niet alleen slecht voor de drugsgebruikers zelf, maar de hele maatschappij ondervindt er de schadelijke gevolgen van. Zo is er vaak sprake van grote (financiële) problemen, waar zowel de verslaafde als diens nabestaanden onder gebukt gaan. En dan hebben we het nog niet eens over de extra inzet van politie en justitie en de extra kosten voor de gezondheidszorg. Legaliseren van drugs is een schijnoplossing. Het gedoogbeleid moet per direct worden afgeschaft. In plaats van gedogen gaan we de wet handhaven. Coffeeshops worden gesloten. De productie van drugs blijft altijd strafbaar. Een nieuwe gedoogconstructie, waarbij ‘gecontroleerde’ telers niet langer worden vervolgd, is een slecht idee. Aan gereguleerde wietteelt van de overheid moeten we niet beginnen. Het onderscheid tussen soft- en harddrugs moet verdwijnen: beide zijn verslavend en schadelijk voor de gezondheid.
• De overheid moet vervuiling van de publieke ruimte tegengaan. Dat geldt in het bijzonder voor uitingen waar de overheid via financiering (mede-)verantwoordelijk voor is. Er komen duidelijke normen waarop degenen die verantwoordelijk zijn voor de uitzending en programmering dwingend aangesproken kunnen worden. Datzelfde geldt voor reclame-uitingen langs de weg. Gemeenten krijgen de mogelijkheid hiertegen op te treden.
• Er dient een verbod te komen op de verkoop en verspreiding van gewelddadige spellen.