Europa moet net als de VS opkomen voor Israël

De SGP wil dat Europa de VS volgt in haar Israël-beleid. Zo mogen er geen hulpgelden naar de Palestijnen zolang zij terroristen royaal blijven sponsoren. De Joodse staat bestaat dit jaar bovendien 70 jaar.

Daarbij hoort een passend Europees cadeau: Beleid dat veiligheid en welzijn van Joden, binnen en buiten Israël, bevordert. Hier past in ieder geval geen nauwe samenwerking met de doodsvijand van Israël, Iran. Lees hieronder de volledige bijdrage van Eerste Kamerlid Diederik van Dijk aan de Europese beschouwingen:

"Ik geef mijn speech graag een motto mee, van Ad Verbrugge, uit zijn nog altijd sprankelende ‘Tijd van onbehagen’: ‘

Zoals eens de communistische bureaucraat zijn eigen positie legitimeerde met een beroep op zijn kundige toewijding aan de heilstaat als het doel dat hij zo effectief mogelijk wilde realiseren, zo legitimeren veel Europese bureaucraten zichzelf met het argument dat zij degenen zijn die op grond van hun deskundigheid en toewijding aan Europa het recht hebben de onwetende en vaak ook onwillige massa voor te gaan in het proces van eenwording, dat volgens de onvermijdelijke logica van de geschiedenis dient plaats te vinden.’ (blz. 164).

Een beslissend politiek debat over de toekomst van Europa is meer nodig dan ooit. Aan de ene kant klinkt een hartstochtelijk pleidooi voor een federale EU. Aan de andere kant gaan stemmen op voor het uiteenvallen van de EU dan wel een Nexit.

De SGP bepleit een ‘Derde Weg’, namelijk van een radicaal hervormde EU die bij zijn spreekwoordelijke leest blijft. Daar zijn ingrijpende keuzes voor nodig.

Intern

Voor stabiele Europese samenwerking op langere termijn, moet de EU primair intern de zaken op orde krijgen. Het credo moet blijven: Samenwerken waar nodig, níet waar het kan. Concreet betekent dit, allereerst, dat de EU recht moet blijven doen aan eigenheid en soevereiniteit van lidstaten. Dus: géén EU-leger, geen EU-belastingen, geen EU-minister van Financiën, enzovoorts.

Helaas zien we dat de EU, aangemoedigd door de discussienota’s van de Commissie, juist stappen zet richting een federale Unie. Steeds meer beleidsterreinen worden ingelijfd, zoals onderwijs en het sociale domein. De SGP vindt dat ongewenst en illegitiem.

Het is van cruciaal belang dat de EU een pas op de plaats leert maken. Eenheid is goed tegenover de buitenwereld, maar eenheidsworst is funest. Geforceerde integratie brengt enorme spanningen binnen de EU teweeg. Respect voor- en behoud van- culturele en religieuze eigenheid van lidstaten is onontbeerlijk. Wat is de visie van de regering op het Witboekscenario van een Europa met verschillende snelheden?

Tekenend voor de Europese ambitie is het voornemen om de EU uit te breiden met zes Balkanlanden. Commissievoorzitter Juncker sprak over “het dak repareren als de zon schijnt”. Maar waarom zou je, terwijl het dak nog lekt en de muren scheuren vertonen, een extra vleugel erbij bouwen? Deelt de minister onze vrees dat de EU hiermee geen stabiliteit exporteert, maar veeleer instabiliteit importeert?

Uiteindelijk zal de EU zich moeten uitspreken over het eindstation van het integratieproces. Waarvoor moet de EU volgens dit kabinet kiezen? Voor een superstaat? Of voor een EU als ‘supermacht’ van samenwerkende staten?

Extern 

Op het grensvlak van intern en extern noem ik de groei van de islam op ons continent. Een groei die helaas gepaard gaat met antisemitisme en intolerantie. Ik verwijs naar de recente waarschuwing van de voorzitter van het Duitse parlement, Wolfgang Schaüble, die expliciet een verband legt tussen immigratie en groeiend antisemitisme. Hoe reageert de minister op deze zorg?

Ik hoop dat ik mij vergis, maar ik heb soms de indruk dat de Frederica Mogerhini’s van deze wereld op dit terrein niet alleen geregeld met een hoofddoek maar ook met een blinddoek rondlopen. Kan de minister mij geruststellen? Worden de duistere kanten van deze religie eerlijk onder ogen gezien? Het gebeurt immers onder onze ogen, in West-Europa: Je overleeft de Shoah en wordt vervolgens, hoogbejaard, vermoord omdat je Jodin bent. Wat doet de EU om antisemitisme met alle middelen de kop in te drukken?

Naast het interne perspectief is er de externe dimensie. Europa ligt ingeklemd tussen veel, soms onvoorspelbare, landen. Alleen al dit geografische gegeven brengt verschillende uitdagingen met zich: migratiegolven, sterke leiders die zich roeren, globalisering die zowel voor- als nadelig uitpakt voor de economie en werkgelegenheid.

Om te midden van dit geweld staande te blijven, moet de EU allereerst betrouwbare bondgenootschappen onderhouden. Goede samenwerking is nodig met de VS en het VK. Maar ook, als het even kan, met landen in de ‘ring om Europa’ zoals Rusland, Turkije en de Noord-Afrikaanse landen. Niet soft maar effectief.

De NAVO moet de hoeksteen van ons veiligheidsbeleid zijn en blijven. Cruciaal is ook dat Europese landen, en Nederland voorop, stappen gaan zetten richting de NAVO-norm van 2% BBP. De 1,5 miljard extra in het regeerakkoord is een mooie eerste stap.

Het is prima dat landen onderling samenwerken op defensiegebied, maar wordt met plannen als PESCO en EDF niet doelgericht toegewerkt naar een Europees leger?

Seksuele revolutie

De SGP heeft moeite met met de progressieve, levensbeschouwelijke koers van de Europese Commissie en andere instituties. Oost-Europese lidstaten die traditioneel-christelijke waarden willen bevorderen op terreinen als seksualiteit, huwelijk en gezin, worden hard aangepakt. Waarom betracht de EU meer hoffelijkheid jegens Iran dan jegens Hongarije? Oud-communist en socioloog Frank Furedi beticht de EU in dit verband van ‘koloniale arrogantie’. ‘Polen en Hongaren worden toesproken alsof het de missie in Afrika betreft.’ Abortusorganisaties als Planned Parenthood en Marie Stopes international ontvangen daarentegen regelmatig bakken met subsidiegeld. Het is de wereld op zijn kop.

Kan de minister uitleggen hoe de EU de bescherming van het leven bevordert, en hoe deze inspanningen uitgebouwd kunnen worden?

Israël

Mijn fractie heeft daarnaast moeite met de keuzes van dit kabinet inzake de Israëlisch-Palestijnse kwestie. Blijft het kabinet streven naar optimale afstemming op dit vlak met de Verenigde Staten, in plaats van te kiezen voor tegenreacties op beslissingen van de regering Trump, bijvoorbeeld inzake de UNRWA?

Gaat het kabinet, conform de aangenomen motie-Van der Staaij, in samenspraak met andere EU-lidstaten vaker tégen anti-Israëlische VN-resoluties stemmen? Bovendien zouden alle EU-lidstaten, Nederland voorop, hun ambassade spoorslags naar Jeruzalem moeten verplaatsen. Met zijn besluit om de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem te verplaatsen, onderstreept Trump dat aan het bestaansrecht van Israël niet gemorreld wordt en dat de Palestijnen zich bij die realiteit moeten aansluiten.

Trump is een bijzondere snoeshaan, maar zo levert hij een grotere bijdrage aan het vredesproces dan al zijn voorgangers en de EU bij elkaar. Wil de minister zich hierbij aansluiten, terwille van de vrede? Ook op ander vlak roep ik op om Amerika te volgen: Geen hulpgelden naar de Palestijnen zolang zij terroristen royaal blijven sponsoren.

De Joodse staat bestaat dit jaar 70 jaar. Daarbij hoort een passend Europees cadeau: Beleid dat veiligheid en welzijn van Joden, binnen en buiten Israël, bevordert. Hier past in ieder geval geen nauwe samenwerking met de doodsvijand van Israël, Iran. Is de minister bereid zich voor dit cadeau in te zetten?

Brexit

We kunnen niet heen om het hete hangijzer van het vertrek van het VK uit de EU. In 1792 sprak de conservatief Edmund Burke in het Britse parlement over de Europeanen, vooral over de Fransen: ‘Ze praten alsof Engeland niet in Europa ligt.’

Hopelijk kan er nu meer begrip worden opgebracht voor elkaars positie. Inmiddels zitten we in fase 2 van de onderhandelingen. De tijd blijft dringen. Hoe worden de negatieve gevolgen van de Brexit voor het Nederlandse bedrijfsleven zoveel mogelijk ingedamd? Maken de betrokken departementen de juiste plannen? Is er voldoende centrale regie?

Conclusie 

De wereld lijkt soms verdacht veel op ‘Diplomacy’ het lievelingsspel van minister en talenwonder, mevrouw Kaag. Ook daar kun je soms onverwacht hard verliezen. Bijvoorbeeld door overmoed. Of omdat vrienden vijanden bleken. In het spel is de spot van je medespelers het ergste dat je kan overkomen. In het echte leven zijn de gevolgen groter. Dan gaat het om banen, welvaart, en veiligheid.

De kunst is om een balans te vinden tussen nabijheid en afstand, die zowel de interne als externe stabiliteit ten goede komt. Geen onnodige of onwettige verbreding en verdieping, maar hervormen die EU! Krachtig optreden waar nodig, gepast bescheiden waar mogelijk.