Bijdrage Schalk aan de Algemene Beschouwingen

Lees of bekijk hier de bijdrage van SGP-Senator Peter Schalk aan de Algemene Politieke Beschouwingen in de Eerste Kamer.

Twee jaar geleden liet ik een stukje muziek horen. Mocht niet. Vorig jaar nam ik een boek mee voor de MP: ook al verboden. Nou, dan dit jaar maar een kunstwerk, hopelijk is daar geen bezwaar tegen. Het is een standbeeld hier aan het Lange Voorhout, net voordat je bij de hoofdingang van de Eerste Kamer komt. Daar staat het standbeeld van de ‘stukjesschrijver’ Eduard Elias. Het gaat om dat beeld van een lange man, in een lange jas, een krant steekt uit zijn jaszak. In zijn linkerhand een wandelstok, met zijn rechterhand neemt hij zwierig zijn hoed af. De Flaneur! Op de sokkel van het beeld staat de tekst: “Ik zie rond en glimlach”.

Dat lukt me niet echt. Natuurlijk, we zouden moeten glimlachen om onszelf, druk doende politici, bezig met onze eigendunk, ons eigen gelijk, ons hijgen naar de waan van de dag. We zouden moeten glimlachen om onze povere pogingen om de zaken op orde te krijgen. Maar we kunnen niet glimlachen als we rondkijken naar wat wij er van gemaakt hebben en wat er allemaal aan de hand is.

Ik zie rond en schrik, als ik zie hoe gemakkelijk de oprukkende wereldvrede is verstoord door de oorlog in Oekraïne. En de despoot van Rusland aarzelt niet om de annexatie van delen van Oekraïne door te zetten.

En ja, dan glimlach ik wel, als nu eindelijk vrijwel alle partijen het belang zien van de NAVO-norm voor onze defensie. Die besteding van 2% van ons BBP is broodnodig, zeker nu defensie een jarenlange achterstand heeft opgelopen. Vraag aan de MP: Hoe voorkomt het kabinet verslapping van dit nieuwe inzicht, zodat die 2% geborgd wordt?

Daarbij gaat het vooral om erkenning voor onze mensen die bij Defensie werken, te land, ter zee en in de lucht. Zij verdienen onze volledige steun, moreel en materieel, want zij werken op het scherpst van de snede van leven en dood.

Trouwens, ik zie rond, en huiver als ik zie hoe gemakkelijk we omgaan met leven en dood. Het is weer gemakkelijker gemaakt om abortus te laten plegen, door de beraadtermijn te schrappen. En er wordt geaasd op de mogelijkheden om de abortuspil makkelijk te laten verstrekken.

• Is de MP het met mij eens dat het ook bij een abortus gaat om een mensenleven?
• Het trof mij dat onze koningin zich in Texas expliciet mengde in deze politiek gevoelige discussie. Is dat wijs beleid voor het koninklijk huis?

En ondanks de wetenschap dat mensen niet eenzaam willen sterven, trachten we de dood te verhullen achter het ‘goede sterven’ en het ‘voltooide leven’. Echter, de coronacrisis heeft ons geleerd dat mensen niet willen sterven, maar er alles aan doen om te mogen leven. Vraagt dat juist niet om een herziening van het euthanasiebeleid?

Ik zie rond en treur, als zichtbaar wordt dat het ons niet lukt om de toeslagenaffaire tot een goed einde te brengen. Onlangs hebben we het er in deze Kamer over gehad. Bij die zelfevaluatie had ik het over de onderdrukking door de overheid, de tranen van de verdrukten, en het uitblijven van de troost. Want er is meer nodig dan geld: daar los je het verlies van je goede naam niet mee op, en wat heb je aan 30.000 euro als je huwelijk kapot is, of je kinderen uit huis zijn geplaatst.

Is de regering het met mij eens dat er meer nodig is: erkenning van het leed, oplossen van het onrecht, hoe laten we dat zien? Hoe kan het vertrouwen van de burger worden teruggewonnen?

Want voorzitter, die burgers zijn niet de vijand van de overheid. Daar lijkt het op, als de overheid lijnrecht tegenover de burger komt te staan. Dan is de overheid niet het schild van de zwakken, maar verspeelt ze het vertrouwen. Daarom de vraag aan de MP: Ik zie rond en ben verontrust, als het goede en mooie, door God geschonken verschil tussen man en vrouw, wel gelijkwaardig maar niet gelijk, niet meer leidend is als het gendergevoel de plaatst inneemt van het biologische geslacht.

• Hoe voorkomen we dat de goede zorg voor hen die oprecht worstelen met genderdysforie wordt overvleugeld door de vrije genderkeuze, met alle gevolgen op allerlei gebied, zoals de sport, onze taal, het bedrijfsleven, de gevangenissen, vrouwenverenigingen en mannenclubs?
• Hebben we nog wel oog voor het door God geschapen biologische verschil tussen man en vrouw, waar in de medische wetenschap nadrukkelijk rekening mee wordt gehouden?

Ik zie rond en voel de hitte van het klimaatdebat. Dat schiet makkelijk door, waarbij zelfs de energieleveringszekerheid niet is gewaarborgd. Niet voor niets heeft minister Jetten een op zich juiste beslissing genomen om de kolencentrales weer voluit te laten draaien. Anders hadden we energie moeten betrekken, bijvoorbeeld vanuit Duitsland waar de bruinkoolcentrales een veel giftiger uitstoot hebben dan onze moderne kolencentrales.

• Is het kabinet van plan de leveringszekerheid te borgen met onze relatief schone kolencentrales, totdat een reële vervanging met kerncentrales gerealiseerd is?
• Wanneer gaat de schop de grond in voor de bouw van twee nieuwe kerncentrales, zoals het regeerakkoord wil?
• Wat doen we met het feit dat de opgewekte energie via zonnepanelen en windmolens geen kant op kan, en dat bedrijven niet kunnen elektrificeren omdat ze geen aansluiting kunnen krijgen?
• En, hoe moet het verder moet met de gasvoorziening, als we nu al weten dat het de komende winter maar net aan zal lukken om voldoende voorraad op te bouwen?
• Hoe gaat we om met dat gezin dat onlangs de gaskraan liet afsluiten. Die simpele handeling kostte hen 1500 euro. Vervolgens hebben ze een pellet-CV aangeschaft. De pellets kostten een paar maanden geleden 300 euro per kuub, inmiddels 900 euro. En ze zijn niet leverbaar.

Bij die grote vraagstukken moeten we niet vergeten het laaghangend fruit te plukken. Zo hebben we een enorme energieslurper, de wekelijkse koopzondag. Dat is een forse aanslag op energie en klimaat, denk aan de reisbewegingen van klanten en personeel, de verwarming van winkels en allerlei aanverwante sectoren. Enkele jaren geleden is berekend dat de fun van de zondag een megaton CO2 oplevert.

• Is de regering bereid om een winkelvrije zondag in te voeren? Liefst 52x per jaar?

Dit idee levert naast CO2 reductie ook enorme energiebesparing op. Ik reken dan ook op brede steun voor dit eenvoudige voorstel. Zo’n plan heeft alleen maar winnaars, denk aan het klimaat, de kleine ondernemer en het komt de rust ten goede. Bij het klimaatdebat gaat het ook om de stikstofcrisis. Er ligt nu een rapport van de nationale probleemoplosser Remkes. Veel zal afhangen van de uitwerking hiervan. De SGP is hier nog niet geheel gerust op. Goed dat de regering op 14 oktober al een appreciatie gaf, die in ieder geval iets lucht geeft over het te lopen tijdpad.

Is de MP het met de fractie van de SGP eens dat een harde datum van 2030 in de wet vermeden moet worden? Gelukkig staat een minister klaar, met oog voor de problematiek en met hart voor de boeren. Dat is nodig. De schade die is aangericht, bijvoorbeeld met het bewuste kaartje, is fenomenaal. Met name het vertrouwen is geknakt. Er is geen boer die kan zeggen, “ik zie rond en ik glimlach”.

Maar hun sentiment is ook het sentiment in andere delen van de samenleving. Denk aan het onrecht dat wordt ervaren door de eenverdieners waarop nog steeds een zware belastingwissel wordt getrokken. In absolute bedragen is er vooruitgang geboekt, maar procentueel is de kloof niet verkleind.

Kan de MP begrijpen dat mijn fractie blijft roepen om een evenwichtige en eerlijke verdeling, ook als het gaat om de belastingdruk? Want ook bij de eenverdieners werkt de dreun van de inflatie door.

Er is nog een inflatie aan de orde, van het begrip crisis dat inmiddels op allerlei problemen wordt geplakt. Vanuit de oorspronkelijke betekenis is een crisis een moment van de waarheid, waarop een beslissing moet worden genomen die van grote invloed is op de toekomst.

Maar die toekomst is voor ons verborgen. Dat maakt het juist zo onzeker. Althans, als je de toekomst in eigen hand wilt nemen. Als wij denken dat het allemaal maakbaar is, en dat wij de crisis wel even zullen oplossen. Wat mij betreft is er een betere weg, namelijk om in afhankelijkheid van God de toekomst tegemoet te treden. Wetende dat Hij alle dingen regeert en bestuurt.

Het is een heerlijke ontspannende gedacht dat het God niet uit de hand loopt. Dat betekent overigens juist niet dat we maar achterover gaan leunen en afwachten, maar dat we vol verwachting twee dingen doen: bidden en werken. Als je zo leeft, dan klopt die spreuk op dat beeld hier voor het Eerste Kamergebouw: Ik zie rond en glimlach. Want er is hoop!