Bijdrage algemene beschouwingen Eerste Kamer

De politieke wereld staat even op zijn kop als Peter Schalk, fractievoorzitter van de SGP in de Eerste Kamer, zijn bijdrage aan de Algemene Politieke Beschouwingen begint. Hij formuleert verrassende wensen vanuit onverwachte hoek. Hoe en wat precies, is te lezen in zijn spreektekst, onderaan deze pagina.

Vervolgens legt Schalk de vinger bij een aantal belangrijke punten voor zijn partij: de SGP. Het zit hem dwars dat de eenverdiener nog altijd fiscaal wordt gediscrimineerd. “De hele samenleving schreeuwt op alle fronten om gelijke behandeling, maar voor mij is het de vraag wanneer de eenverdiener nu eens aan de beurt is.” Al eerder wist de SGP-senator een meerderheid te krijgen voor zijn motie die vraagt om de oplossingen voor eenverdieners in kaart te brengen. Hij dringt aan op uitvoering van die motie.

Schalk prijst het kabinet voor het intrekken van de afschaffing van de dividendbelasting, al had hij graag gezien dat het geld wat daardoor vrij komt, wordt besteed aan gezinnen en aan het aflossen van de staatsschuld. De SGP’er maakt zich zorgen over Defensie. “Steeds opnieuw blijf ik erop hameren dat het leger geld tekort komt. We halen de NAVO-norm op deze manier in geen jaren. Defensie loopt op zijn tandvlees, terwijl ze snakken naar een lange termijnvisie om het leger weer op krachten te laten komen.”

Tot slot vraagt het Eerste Kamerlid aandacht voor abortus en euthanasie. “Ik kan er maar niet aan wennen dat er elke dag, 365 dagen per jaar, 100 mensen worden gedood. 30.000 abortussen en 6.500 euthanasiegevallen. Ontstellend!” Schalk wees vorig jaar al op het feit dat het bij 10.000 abortussen gaat om recidive, vrouwen die voor de 2^e, 3^e of 4^e keer een abortus plegen. Hij vraagt aan de minister-president welke maatregelen er intussen zijn genomen. Schalk eindigt zijn bijdrage met een hoopvolle spreuk uit de Vulgata.

De volledige spreektekst van SGP-senator Schalk is hieronder te lezen:

"Dit zijn de laatste APB voor de Eerste Kamer in deze samenstelling. Ik kan me zo voorstellen dat de minister president in de ministerraad heeft gezegd: jongens (en meisjes), laten we de fracties van de EK nu eens beloven dat ze allemaal iets mogen vragen dat eigenlijk echt niet bij hen past, en dat wij als regering het verzoek dan honoreren.

Welnu, hoe zou dat er dan uitzien vandaag. Ik doe een voorzet, en begin maar met de oppositie. Eerst de PVV, na wat afstemming komt de partij over de brug: gerichte inzet ontwikkelingshulp voor hulp aan de verre naaste. Dan de SP, die kiest voor verbeteren van de handelsrelatie met Israel. De OSF zegt: stop de doorgeschoten genderneutraliteit, wij willen gewoon kunnen pronken met Friese hengsten en met het Zeeuwse meisje. 50PLUS wil een ministerie voor jeugdzorg. Dan de PvdD: oog voor het milieu, maar wij bieden ruimte voor boeren. GroenLinks is vóór defensie, op naar de NAVO-norm! En de PvdA, die pleit voor nationale soevereiniteit over het aantal op te nemen asielzoekers.

Mooi pakket van de oppositie, nu dan de coalitie. De CU wilde eigenlijk ingaan op de dividendbelasting, dus ze hebben hun zin al gekregen. De VVD wil alle ruimte voor ondernemers, midden in de week, maar zondags niet! Het CDA: 'als we dan toch even los mogen: stop de wietwet!' Dan D66, die aarzelt geen moment. Iets wat ze nooit zouden doen: 'gelijke behandeling … van een- en tweeverdieners.'

En tenslotte de SGP: die is het deze keer met iedereen eens: nou, dat gebeurt niet elke dinsdag! Stel dat het kabinet al deze voorstellen zou honoreren. Dat zou natuurlijk geweldig zijn. Dan zou de samenleving versterkt worden op vier kernwaarden, namelijk:

1. Balans in zorg en werk (liefde)
2. Gezond ondernemersklimaat (eendracht)
3. Veiligheid en vrede, dichtbij en veraf (vrede)
4. Eerbied voor leven, ontzag voor de dood (trouw)

Dat zijn vier pijlers, net als de vier pijlers hier beneden in de Noenzaal, waar deze plenaire zaal op rust. Die pijlers hebben allen hun eigen naam: liefde, eendracht, vrede, trouw. Ik verbind ze aan mijn vier kernwaarden en loop ze graag even met u langs.

De eerst peiler: balans in zorg en werk (liefde)

De SGP gaat uit van de Bijbelse notie dat God man en vrouw heeft geschapen, die binnen het huwelijk in liefde en trouw zorg en werk in het gezin en in de samenleving mogen uitvoeren. Bij zorg gaat het om eigen verzorging, zorg in gezin, familie, buurt. Maar ook om zorg voor de kinderen, waarbij ook de school vanuit een eigen visie meewerkt aan burgerschap en vorming. Bij werk hoort zowel betaald als onbetaald werk.

In onze samenleving lijkt het wel te draaien om het eigen perspectief, voor zelfontplooiing, voor zelfontwikkeling. Maar juist hier zou de regering moeten inzetten op participatie, niet vanuit betaald werk, maar in het kader van een breed welvaartsbegrip. En mijn vraag aan de minister-president is: Is het mogelijk om waarde toe te kennen aan mantelzorg, of aan zorg in het gezin? 

In dit verband kom ik terug op een thema dat mijn fractie al jaren na aan het hart ligt, de positie van de eenverdieners. De hele samenleving schreeuwt op alle fronten om gelijke behandeling. De vraag is: Wanneer zijn de eenverdieners aan de beurt?

Ongetwijfeld heeft de MP kennis genomen van het CPB-rapport ‘Eenverdieners onder druk’ (feb. 2018). De eerste twee zinnen van de samenvatting zijn deze: “Het verschil in belastingdruk voor een‐ en tweeverdieners is sterk opgelopen. De vraag rijst of een verdere stijging wenselijk is met het oog op gelijkheid en doelmatigheid”. Mag ik de minister-president vragen om op deze vraag uit dit rapport te reflecteren?

De tweede peiler: een gezond ondernemersklimaat (eendracht)

De fractie van de SGP vindt ruimte voor ondernemen prima, maar wel zo dat de samenleving er niet de dupe van wordt. In dat kader prijst de SGP het kabinet voor het afzien van de afschaffing van dividendbelasting. Het besluit om op andere manieren het vestigingsklimaat te versterken kan de SGP billijken, maar er zijn nog wel wat andere belangrijke doelen. Ik noemde al de eenverdieners, maar ik denk ook aan het aflossen van de staatsschuld. Waarom is daar niet voor gekozen?

Bij een gezond ondernemersklimaat hoort een goede balans tussen de zaak en thuis, tussen werk en rust. De toenemende zondagsarbeid, met name door de steeds toenemende openstelling van winkels gaat ten koste van de zondag als heilzaam moment van rust, een geschenk van onze goede God. Is de minister-president het met mijn fractie eens dat een vast rustpunt voor iedereen het meest wenselijk is? En hoe staat het inmiddels met het wetsvoorstel van mevrouw Keijzer over de wurgcontracten voor winkeliers in winkelcentra?

De derde peiler: vrede en veiligheid, dichtbij en veraf (vrede)

De spanning tussen de grootmachten neemt toe. Laten we de rust bewaren. Dat is ook nodig bij het land, dat ik zojuist al noemde, Israël, de enige democratische rechtsstaat in het Midden-Oosten. Laten we hen moreel steunen en waar mogelijk de economische- en handelsrelaties verder aanhalen.

Verschillende landen hebben terecht hun financiële hulp aan de Palestijnen teruggeschroefd, omdat de Palestijnse autoriteit terroristen financieel beloont. Aanslagen belonen werkt averechts op het vredesproces. Is de regering bereid om de geldkraan dicht te draaien als de praktijk niet verandert?

In het kader van vrede en veiligheid is Defensie een continue zorg voor de SGP-fractie. Steeds opnieuw blijf ik hameren op het feit dat we de Europese normen nog niet eens halen, laat staan de NAVO-norm. Zeker, waardering voor de extra gelden die er inmiddels zijn uitgetrokken. Maar kan de minister-president een indicatie geven hoe lang het duurt voordat we in de buurt van de NAVO-norm komen?

Nog één punt in dit kader, en dat gaat over het migratiebeleid, met de enorme stapeling van procedures. Dat levert allemaal verliezers op. Nu is er weer een commissie ingesteld die dit gaat onderzoeken. Alweer een commissie. De indruk ontstaat dat er voor elk probleem geen oplossing komt, maar een commissie. Kan de minister-president een overzicht geven van alle commissies die momenteel bezig zijn met onderzoek op lastige dossiers?

De vierde peiler: eerbied voor leven, ontzag voor de dood (trouw)

Ik kan er maar niet aan wennen dat er elke dag, 365 dagen per jaar, 100 mensen worden gedood. 30.000 abortussen, 6.500 euthanasiegevallen. Ontstellend!

Daar komt nog bij dat er nog veel meer doden kunnen vallen als we als samenleving toegeven aan de wens om het zogenoemde voltooide leven te kunnen beëindigen. Het regeerakkoord geeft aan dat er nader onderzoek moet komen. Hebben de recente ontwikkelingen op dit terrein al geleid tot een schrikreactie binnen het kabinet?

En wat abortussen betreft, vorig jaar heb ik gewezen op de recidive. Ik herhaal nog maar eens dat het daarbij gaat om 10 duizend gevallen van vrouwen die voor de 2^e, 3^e, 4^e keer een abortus laten uitvoeren. Aan dat probleem zou gewerkt worden, en mijn vraag is dan ook: Kan de minister-president aangeven of er al stappen zijn ondernomen, en wat het effect daarvan is?

In dit verband is het goed om stil te staan bij een prachtig kunstwerk, op het Binnenhof tussen de Eerste en de Tweede Kamer. Hier achter de voorzitter ziet u een enorm schilderij van koning Willem II. Hij schonk dit uit onvrede over het feit dat hij na 1848 geen invloed meer had in dit huis zijn portret, met de woorden: “dan ben ik altijd bij u”.

Als dit schilderij vervangen zou worden door een groot venster, dan zou u zicht hebben op de fontein op het Binnenhof, waarop de beeltenis van een eerdere Willem II, graaf van Holland en Zeeland (1234-1256) en koning van het Heilige Roomse Rijk (1248-1256), in de 13^e eeuw dus. Een mooi, goudkleurig beeld. Heel bekend. Maar niet zo bekend is de Latijnse spreuk, eveneens in goud uitgevoerd. Dat is een spreuk uit de Vulgata, de bekende Latijnse Bijbelvertaling. De vertaling daarvan is:

"U bent mijn enige hoop, HEER, mijn God, van jongs af vertrouw ik op U. Al vanaf mijn geboorte steun ik op U, al in de moederschoot was U het die mij droeg."

Deze tekst waarschuwt niet alleen tegen het aantasten van nieuw leven in de moederschoot. Maar deze tekst biedt ook hoop voor ons allen, als we ons vertrouwen op God stellen, in alle fases van het leven, bij alle thema’s, gekoppeld aan liefde, eendracht, vrede, trouw. Dat vertrouwen gun ik de MP, en alle ministers en staatssecretarissen, heel persoonlijk, maar ook in het hoge ambt waarin zij mogen dienen. Dat geeft een extra dimensie aan het motto van de regering: Vertrouwen in de toekomst.